Sardinie

Sardinië is in alles Italiaans behalve het half Catalaanse Alghero waar je op sommige straten en pleinen nog het Cryuifiaanse Spaans kan horen spreken.
Een overblijfsel van de Spaanse bezetting van eeuwen geleden.

Maar ook daar tref je achter elke bar de ronkend pruttelende installatie voor de koffie aan.
 
Een bestelling van een cappuccino wordt door de bareigenaar met een kort ons kent ons knikje aangenomen, waarna hij begint te morrelen aan metertjes,buisjes en koperen ketels.

Stoom blazend, gorgelend, rochelen, spuwend als een astmatische hoestbui perst het apparaat vervolgens druppelend een smetteloos wit kopje vol.
Een langharig roodbruine koe wordt in een aanpandig kamertje door die grande mamma vakkundig gemolken. De melk wordt in een zilveren kannetje opgevangen gestoomd en in zwierige gebaren over de zojuist bereide koffie gegoten.

Het jengelende zoontje slaat vervolgens met een houten hamer onder een groen wit rode vlag wat cacaobonen tot poeder die door een zeefje poeder wolkend over het kopje worden uitgespreid.

Het kopje wordt vervolgens verwachtingsvol zonder koekje maar met een zakje bruine rietsuiker geserveerd.
Knijp genotvol de ogen bij de eerste slok even dicht.
De bareigenaar zou anders die nacht de slaap niet kunnen vatten en woelend en draaiend de stappen en het procede van die dag eindeloos voor zichzelf blijven herhalen.

Een luid bravissimo na het geledigde kopje heerlijk zuchtend terug te plaatsen maakt u voor de komende decennia een graag geziene gast.

Zo heeft elk land zijn wetenswaardigheden..