Nu de verhuizing van mijn kinderen achter de rug is kan ik me weer bezighouden met de echt belangrijke zaken.
De broccoli, bloemkool en de steeds maar niet ontkiemende courgettes.
Ook beginnen de door-dragende aardbeien vruchten te dragen.
Altijd leuk met een kleinkind vast te proeven of ze dan al wel lekker zijn.
Liefst direct van de plant.
Want van de plant zijn ze het lekkertsterste.
Opa moet er volgend jaar wel nog een slagroomplant bijzetten.
Want ze zijn nog het lekkerdersterste als er slagroom over gaat.
Er wordt geknikt bij het idee van het planten van een Slagroomium Wittewolkus.
Opa gaat er vast één halen in het tuincentrum.
Met nog maar een bloempotje extra mochten ook deze niet ontkiemen.
Ik dacht wat gele courgettes dit jaar, en heb er voor de zekerheid nog wat Patison courgettes bij gezaaid.
Altijd dubbel zoveel voor het geval dat net als bij de eerste iets niet wil gaat ontkiemen.
Twee weken later juich ik als de nieuw gezaaide courgettes beginnen te kiemen.
Maar wat zie ik?, de andere steken ook hun kopjes boven de aarde.
En de reserve potjes die in eerste instantie ook niet wilde opkomen beginnen ook te groeien.
Kortom waar ik drie planten verwachte heb ik er nu twintig.
Een courgette geeft 20 tot 40 vruchten per jaar.
Dus in het ergste geval oogst ik er dit jaar 800.
Met een beetje dooreten acht per dag.
Verheugd deel ik mijn berekening met mijn vrouw.
Die spreekt haar veto uit.
Je gaat ze maar naar de voedselbank brengen of je geeft maar wat planten weg.
Ik geef er wel wat weg, brom ik.
Maar we hebben onze eigen voedselbank in de vorm van hongerige vrienden, familie en kinderen.
Daarbij ik kan ze toch niet kwijt op de tuin.
De dertig tomaten planten en vijftig rode kolen nemen al die ruimte al in.
