maandag 17 februari 2014

Kikker

Even luieren in de tuin

De kinderen van de buren zijn achter de schutting hun instrumentjes aan het testen.
Een blikken trommel en een soort van xylofoon. Er wordt ook luid bij gezongen.

Het houd de immer hinderlijke kauwen en tallentenjagers uit de buurt.

Wij zijn zelf ooit gestopt met speelgoed te geven dat geluid maakt.
Niet om het kindertalent de kop in te drukken, maar om niet de gehele dag paracetamolletjes te hoeven slikken tegen de snerpende hoofdpijn.

Het besluit is jaren geleden genomen na het geven van een elektronisch orgeltje aan onze peuter zoons. Een muziekinstrument dat bij indrukken van de dierentoetsen het geluid van een schaap, koe of aap liet horen.
Na dagen van niet uit te schakelen of zachter te zetten bonzende koppijn makende dierengeluiden, heb ik het orgeltje een aantal keren met de auto overreden om het tot zwijgen te brengen.
Dit tot ontzetting van de buren die een kermend schaap van onder de auto hoorde blaten. En mij met een satanisch grijns achter de autoruit heen en weer zagen rijden over het wegstervend gekerm.

Mijn vrouw kreeg voor haar verjaardag dit jaar een kabouter die licht geeft en een kikker die in het voorbijgaan kwaakt. Ik zag haar zelfden zo sprakeloos na het uitpakken van een cadeau.

Voor de vorm en de visite zette ik het keramieken paar ter decoratie bij onze vijver.




Inmiddels bij het vallen van de avond, ben ik op zoek naar een hamer.
Het constante gekwaak van de keramische kikker jaagt de katten in de gordijnen en de kabouter met het licht in zijn gezicht lijkt op een kruising van Freddie Kruger en Joost Zwaggerman.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten