Jungle

Pap ik heb kaartjes voor een concert in Amsterdam, heb je zin om mee te gaan?, begint mijn jongste zoon.

Kaartjes van wat? is mijn eerste vraag.

Van Jungle is zijn antwoord.

Nu zijn mijn kinderen opgevoed met de muzieksmaak van hun ouders.

En hebben we ze gebrainwasht met Aretha, Stevie de gehele familie Motown en jaren en jaren aan kwaliteit pop.

Maar ergens halverwege heeft mijn oudste zoon een donkere afslag genomen naar Heavy Metal.

En weet ik allang niet meer waar mijn jongste naar luistert.

Mijn dochter is nog niet helemaal van het padje af, en trakteerde me een paar jaar geleden op een kippenvel avondje Gregory Porter in Carré.

 

Wat is dat voor muziek? Jungle, vraag ik.

En ik krijg een linkje toegestuurd.

Op het YouTube filmpje een mengelmoes van electro, disco en soul.

Leuk lieg ik, doe maar, wanneer is het?

 

AFAS in Amsterdam stroomt vol met mensen in de helft van mijn leeftijd.

Bij de ingang word ik gefouilleerd.

In mijn glitterpak betast het meisje bij de ingang niets oneerbaars.

Ik kijk door het publiek, enkel de technicus achter de mengtafel heeft mijn kapsel.

Grijs en weinig.

Er is een voorprogramma.

Een jongen met een gitaar naast een stapel speakers jengelt muziek.

Het geluid zingt rond, en zijn zang is vooral heel hard en onverstaanbaar. Hij draait effectloos aan knopjes om de boel nog recht te trekken.

"Thank you Amsterdam, it was AMAAAZING.."

Waarna hij zijn speakers en lichtpanelen van het podium begint op te ruimen.

 

Ik bestel twee kleintjes pils en reken elf euro af.

We wachten op wat komen gaat en keuvelen door te schreeuwen in elkaars oor.

Ik stuur een selfie naar het thuisfront als teken dat we op plaats van bestemming zijn.

Dan gaat het licht uit en wordt ik doorboord door bas en laserlicht.

Een muur van geluid volgt.

De massa voor me begint als de zee te deinen.

Ze stopt twee uur later.

 

Na de trein naar huis een hamburger in de Mac.

Vond je ervan? vraagt ie kauwend op zijn Franse frietjes.

Top avond antwoord ik gemeend met nog suizende oren.

 

De volgende dag appt mijn dochter.

Was het leuk?

"Jawel, antwoord ik. Niet helemaal mijn muzieksmaak.

Was de oudste op de dansvloer.

Maar creëer in mijn glitterpak vanzelf ruimte."

Vier smileys als antwoord.

 

Dat weekend regent het.

Ik sta op een ladder doorweekt de leilindes te snoeien.

Nog net voor ze al het blad verliezen.

Door het raam zie ik op de televisie een stoomboot de haven van Gorinchem binnenvaren.

Mijn dochter appt een foto van Cato in pieten-pak.
Sinterklaas is weer in het land.

Van de week maar wat in de schoen doen.

Iets van Aretha, Stevie of Motown.

Mocht ik over vijftien jaar bij leven en welzijn de vraag krijgen.

Opa, ik heb kaartjes. Zin om mee te gaan?.