Vakantietje offline

Toch nog gelukt een reisje te boeken.

Albufeira in Portugal is de bestemming.
Daar was ik 27 jaar geleden al eens.
Voor het eerst met een vliegtuig, alleen met mijn lief op vakantie.
Neus geplet tegen het vliegtuigraampje glijdend strepen trekkend in blauwe luchten vol witte wattenvelden.
Dan prompt twee dagen zonder smeren op een zonnebedje aan het zwembad.
Blikkerend wit lichaam dat snel transformeerde tot tomaat.
Kannetjes met vruchtwater aan het diner. Fris als limonade bij tropische temperaturen.
Hinderlijke vruchtjes die me wankelend van tafel deden opstaan.
Sangria zo vernam ik later vanaf de tot kotsbak bevorderde prullenbak.

Lomotil om alles gebakken in olijfolie tot stoppen te brengen.
Een in Nederland slechts op doktersrecept te verkrijgen medicijn wat in de supermarkt te vinden is naast de Wilchelmina peperemunto en de frisdrank.
Teruggekomen in Nederland in versimpeld Nederlands aangesproken.
Jij hier werken? Koud zijn hier hoor, jij jasje extra aandoen?
Iets te veel kleur wat na een dag of zeven weer van vlinder tot polderpop vervelde.

Over twee weken dus met zijn drieën. Mijn lief mijn zoon en ik.
Met factor dertig in de koffer, en duizenden airmiles in het hoofd.
Mag hij bij het raampje zitten.

p.s.

Ik moest er natuurlijk beter bij nadenken.
Het is niet slim je vakantie aan te kondigen op Facebook of Google want het dievengilde leest ook mee.

En voor dat je het weet kom je bruinverbrand van vakantie terug en prijkt er een lege plek waar voorheen je collectorsverzameling dvd's van Nick en Simon stond.

Maatregelen moeten er dus getroffen worden.

De oudste zoon blijft thuis, maar ja die studeert geschiedenis.
En met alle respect met het lezen over de de bouwstijl in de Renaissance kweekt men geen spierenballen.
Laat staan een killerinstinct.
Om hem echter zijn mannetje te laten staan in geval van inbraak hebben we wat slagwapens aangeschaft.
En ligt de kettingzaag met extra verlengsnoer binnen handbereik op het nachtkastje.

De hond en katten hebben we ter voorbereiding afgelopen weken alleen nog maar maria-kaakjes gevoerd.
Mijn vrouw wilde groene kool geven, maar er zijn zelfs voor mij grenzen aan wat je mens en dier mag aandoen.
De dieren zijn hierdoor wat hongerig geworden en beginnen inmiddels de juiste attitude te krijgen om ongewenst bezoek adequaat te ontvangen.
Vandaag vonden we drie vingers van de postbode in de brievenbus, dus we zijn op de goede weg.

Als we weggaan hebben we in ieder geval de achterdeur op het lichtnet aangesloten.
Mocht er toch een onverlaat via de achterkant binnen willen dringen.
Je moet tenslotte op alles voorbereid zijn.

Voor de planten wordt tijdens onze afwezigheid ook gezorgd.
Mocht het onverhoopt hier ook mooi weer worden.
We hebben vast een gietertje klaargezet, naast de deurmat waar de sleutel van de voordeur onder ligt.
Wel zo makkelijk, en zo kan je hem onderweg niet verliezen.