Groene Jonker

Op een lome zomerzondag wandelen in de Groene Jonker.
Ondergelopen weidegebied bevolkt door gevleugeld Nederland.
Met buitenlands bezoek van Nijlgans of zijn Canadese familielid.

Uit het hoge riet komt een plassende vogel-kieker aangelopen.
Omhangen met van telelens voorziene spiegelreflexcamera.
Verlost van een volle blaas stelt hij zijn driepoot op bij de grotere plas om een kolonie broedende ganzen te fotograferen.

Hij mist in het hoge riet naast hem de bruine rietzanger die fluitend om aandacht in een rietpluim hangt te wachten.
Hij steelt in het vlakke landschap de show maar wordt alleen door ons opgemerkt.

Een strak blauwe lucht boven polderlandschap.
Langs Heerens wegen in de verte een verlaten kerkje aan de plas met vol terras daarnaast van het plaatselijk café.
Licht bedompte mensenstemmen waaien kabbelend over het water.

Thuisgekomen verwijtende hondenogen.
Waarom hij niet mee mocht.
Het honderd-meter rondje in bejaarden pas geeft het antwoord.
Tjonge dat was een eind lopen.
Hij slobbert de drinkbak leeg en valt aan het voeteneinde van de hangmat buiten in slaap.
 
Daaruit twee bungelende benen.
Jammer joh, het komende uur ben ik even niet aanspreekbaar.
Even de eerste zomerdagen tot me nemen.