Brocante

Zo langzamerhand komen de jarenlang op zolder opgeslagen meubeltjes weer te voorschijn.
Opa's theekastje werd ooit gebruikt om uierzalf en kalf flesjes in te bewaren.
Gered uit de stal werd het opgeschuurd en nieuw gelakt een pronkstuk in de Utrechtse studentenflat.

Vandaar verhuisde het mee naar ons nieuwe huis in de Kanis.
Ik liet het gebarsten glas in lood ruitje repareren door Adriaan Bouwman onze dorpsschilder.
Die had aardigheid in het oude vakwerk en sneed uit de hand een nieuw ruitje op maat, en plaatste het in één streep soldeersel terug tussen de andere ruitjes. Een gulden en een bos fresia's voor zijn vrouw was voldoende de kosten te dekken.

Zeegroen geschilderd stond het daarna een jaar of drie op de babykamer te pronken.
Gekleurde babytruitjes bungelende aan de koperen handvatten op de lades in de kamer van mijn nieuw geboren dochter.

Vandaar werd het een paar jaar lang verbannen naar de schuur.
In de lades doosjes met schroeven en pluggen en achter de deurtjes een verzameling elektrisch gereedschap.
Altijd handig bij de hand. En als kastje de ideale hoogte om een plank op te zagen.

In het nieuwe huis in Kamerik stond het vers geschuurd en nieuw blauw gelakt te wachten in de gang bij binnenkomst.
Het kastje was na twintig jaar weer helemaal hip en een ideale bewaarplek voor de wanten en handschoenen en de huissleutels op het glimmende bovendek.
Mijn dochter raakte erop verliefd en we ruilde het in voor een zwart buikkastje waarna zij het in helderroze geverfd op haar meisjeskamer stalde.
Het koperen hang en sluitwerk werd vervangen door witte keramische knopjes.
Een perfecte opbergplaats voor sjaaltjes, kettingen en tientallen luchtjes die je bij het opendoen direct de adem probeerde te ontnemen.
Het kastje verhuisde niet mee naar haar studentenkamer in Utrecht.
Te weinig ruimte.

In een inloopkast achter de badkamer stond het vijf jaar te wachten om herontdekt te worden.
Inmiddels is het opgeschuurd klaar om opnieuw geschilderd te worden.
Het (inmiddels) brocante kastje doet wat oosters aan en dient dieprood glanzend gelakt te worden.
Daarna zal het voorzien worden van gouden knopjes en moet het meeverhuizen naar mijn zoons nieuwe woning.
De intentie is een oosterse uitstraling die past bij de knalrode tweedehands aangeschafte bank.

Bij het schuren kwam ik minstens drie generatie verflagen tegen.
Straks na lakken en verhuizen kan het aan zijn nieuwe leven beginnen.
In zijn bezit. Met de belofte het nooit weg te gooien.
Het moet nog zeker ergens een generatie of twee dienst kunnen doen.