Pastinaaktruffelsoep?
Olijvenhaasje met coppa die parma?
Oma komt eten met de kerst.
Dus het opgewarmde blik tomatensoep met zelfgebakken croutons zal dit jaar achterwege moeten blijven.
Het toetje van chocolade vla met slagroom kan dit jaar ook al niet.
Dat moet zoiets worden als Vanillemascarponedio met lemoncurd.
Of crunchy geitenkasrolletjes met granberrycoulis.
En dan is er nog het hoofdmenu.
Gelukkig zijn er de boekjes van de AH, Jumbo of de Plus om het vuur van de keuzestress aan te wakkeren.
Olijvenhaasje met coppa die parma?
Oma komt eten met de kerst.
Dus het opgewarmde blik tomatensoep met zelfgebakken croutons zal dit jaar achterwege moeten blijven.
Het toetje van chocolade vla met slagroom kan dit jaar ook al niet.
Dat moet zoiets worden als Vanillemascarponedio met lemoncurd.
Of crunchy geitenkasrolletjes met granberrycoulis.
En dan is er nog het hoofdmenu.
Gelukkig zijn er de boekjes van de AH, Jumbo of de Plus om het vuur van de keuzestress aan te wakkeren.
Mijn vader was daar makkelijker in.
Eenmaal weer alleenwonend met mijn moeder at hij op eerste kerstdag altijd boerenkool met worst.
De tweede kerstdag bakte hij de overgebleven restjes aan in een koekenpan.
En at deze besmeerd op een bruine boterham.
Gelardeerd met een gifgele lik piccalilly.
Of bij gebrek daaraan met slasaus.
Je merkt, ik ben met culinaire hoogstandjes opgevoed.
Onze kerstdiners thuis begonnen altijd met een garnalencocktail.
Zelf gepelde garnalen met whiskysaus uit een flesje daaroverheen.
Op het hoofdmenu stond gebraden kip. Tenzij er een fonduestel op tafel gezet werd.
En mijn moeder maakte altijd als dessert wiebelende aardbeien bavarois.
Ze lust zelf geen aardbeien. en Kan de smaak en geur niet verdragen.
Dus de pudding werd op gevoel, kleur en een dosis geluk samengesteld.
Dat en de magische werking van gelatine dat alles wat vloeibaar is doet stollen en rillen, samen met de mierzoete werking van een kilo suiker maakte het tot het hoogtepunt van de avond.
Robbert ten Brink geeft aan zijn kinderen het bevel allen aanwezig te zijn bij het kerstmaal op eerste kerstdag, las ik in de weekendbijlage.
Er zijn geen uitvluchten of excuses niet aanwezig te zijn.
Op afwezigheid staat het risico van onterving en een jaar lang boze blikken.
Ikzelf moet mijn kinderen delen met andere (schoon)ouders met gelijksoortige dreigementen.
Daarbij valt er weinig door ons te vererven.
Er is weinig animo voor mijn sigarenbandjes verzameling.
En van het na onze dood verdeelde kapitaal is slechts een eenmalig bezoekje te brengen aan de plaatselijke Febo.
Mits men niet te hongerig is.
Er ontbreken dus een paar kinderen bij het kerstdiner.
Wat jammer is want we zijn van plan uit te pakken.
Eerste kerstdag wordt een gevarieerd Aziatisch avontuur.
Zeker 7 gangen worden voorbereid.
En culinaire naslagwerken worden geraadpleegd.
Vrij vertaal menu A of Menu B van de plaatselijke menukaart van de afhaalchinees.
En tweede kerstdag de traditionele kip rollade.
Al jaren een traditie in huize van Hest.
Deze te moeten missen heeft bijna hetzelfde effect als de dreigementen van Robbert den Brink.
Tweede kerstdag komt alles dus goed.
Fijne feestdagen.
Eenmaal weer alleenwonend met mijn moeder at hij op eerste kerstdag altijd boerenkool met worst.
De tweede kerstdag bakte hij de overgebleven restjes aan in een koekenpan.
En at deze besmeerd op een bruine boterham.
Gelardeerd met een gifgele lik piccalilly.
Of bij gebrek daaraan met slasaus.
Je merkt, ik ben met culinaire hoogstandjes opgevoed.
Onze kerstdiners thuis begonnen altijd met een garnalencocktail.
Zelf gepelde garnalen met whiskysaus uit een flesje daaroverheen.
Op het hoofdmenu stond gebraden kip. Tenzij er een fonduestel op tafel gezet werd.
En mijn moeder maakte altijd als dessert wiebelende aardbeien bavarois.
Ze lust zelf geen aardbeien. en Kan de smaak en geur niet verdragen.
Dus de pudding werd op gevoel, kleur en een dosis geluk samengesteld.
Dat en de magische werking van gelatine dat alles wat vloeibaar is doet stollen en rillen, samen met de mierzoete werking van een kilo suiker maakte het tot het hoogtepunt van de avond.
Robbert ten Brink geeft aan zijn kinderen het bevel allen aanwezig te zijn bij het kerstmaal op eerste kerstdag, las ik in de weekendbijlage.
Er zijn geen uitvluchten of excuses niet aanwezig te zijn.
Op afwezigheid staat het risico van onterving en een jaar lang boze blikken.
Ikzelf moet mijn kinderen delen met andere (schoon)ouders met gelijksoortige dreigementen.
Daarbij valt er weinig door ons te vererven.
Er is weinig animo voor mijn sigarenbandjes verzameling.
En van het na onze dood verdeelde kapitaal is slechts een eenmalig bezoekje te brengen aan de plaatselijke Febo.
Mits men niet te hongerig is.
Er ontbreken dus een paar kinderen bij het kerstdiner.
Wat jammer is want we zijn van plan uit te pakken.
Eerste kerstdag wordt een gevarieerd Aziatisch avontuur.
Zeker 7 gangen worden voorbereid.
En culinaire naslagwerken worden geraadpleegd.
Vrij vertaal menu A of Menu B van de plaatselijke menukaart van de afhaalchinees.
En tweede kerstdag de traditionele kip rollade.
Al jaren een traditie in huize van Hest.
Deze te moeten missen heeft bijna hetzelfde effect als de dreigementen van Robbert den Brink.
Tweede kerstdag komt alles dus goed.
Fijne feestdagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten