zondag 12 januari 2020

Elektrisch

Op mijn telefoon zijn de neusgaten van mijn moeder zichtbaar.
Zwarte gaten waar enige haren uit groeien.
Ze houd het toestel onder haar kin om erin te spreken.
'Hallo' roept ze drie keer met luide stem.
En ik zie de bovenkant van haar gehemelte bewegen.
'Je kunt hem gewoon voor je gezicht houden, Mam' roep ik.
Maar ze heeft het op één of andere manier voor elkaar gekregen het geluid uit te zetten.
'Hallo' roept ze nog drie keer.
Waarna ze de verbinding verbreekt en op de reguliere manier terugbelt.
'Ik zag je gezicht' zegt ze vervolgens via de spraakverbinding.
'Ge wordt grijs.'
'Moeders ik ben al tien jaar wit' antwoord ik.
'Ik zag u ok, ge zagt er fantastisch uit'.
'Kapper geweest' antwoord ze.
Waarna we een afspraak maken elkaar die week te zien.
Dank de zegen van elektrische apparaten.


Bij ons in huis heeft er weer één het begeven.
Dit keer is het de elektrische weegschaal op de badkamer.
Deze geeft in de ochtend zeker twee kilo meer aan dan gebruikelijk.
Voor de zekerheid controleer ik de stand die avond nog eens in adamskostuum.
Maar de display heeft nog eens een halve kilo extra toegevoegd.
Dat zou de spaghetti met spekjes en roomsaus geweest kunnen zijn.
Maar voor de zekerheid bestel ik bij Bol.com die avond een nieuwe.

Ik wordt ook geacht mijn tanden elektrisch te reinigen.
De met sinterklaas ontvangen oplaadbare borstel moet in gebruik worden genomen, en is voorzien van bleutooth.
Dat is handig, want dan kan ik op mijn mobiele telefoon zien dat ik op dat moment aan het tandenpoetsen ben.
Voorheen was dat altijd maar een gok.
Kon je met een hand tandenborsteltje niets van volgen.
En moest je zelf maar inschatten of je wel echt aan het tandenpoetsen was.
Je hoeft ook niet te borstelen en dat is even wennen.
Heen en weer raggen in trilstand zoals ik gewend was met de handborstel is buitengewoon pijnlijk.
Maar als je het apparaat uitzet is het best te doen.
Dat de bleutooth dan niet werkt neem ik voor lief.
Nuttig cadeau, blij mee.

De nieuwe weegschaal heeft hetzelfde euvel.
Nieuwe apparaat, nu al defect.

Ik besluit de moestuin om te spitten.
Tweehonderd vierkante meter zwaar beregende klei liggen te wachten.
De grond zucht als ik ze met een spade uit elkaar probeer te trekken.
Mijn laarzen groeien bij elke stap.
En ik kom zeventig centimeter groter weer thuis.
Ik probeer het een week later af te maken.
Die avond is de weegschaal weer in orde.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten