En ook de twaalf blikken kapucijners met spek kwamen niet door de scanner.
Het zal dus de plaatselijke cuisine worden.
De Febo zal er wel geen filiaaltje hebben.
De gemiddelde temperatuur in Portugal ligt rond de 32 graden.
Voldoende om de koetjesrepen op het dashboard binnen een minuut tot chocolademelk te transformeren.
Een airco is dus noodzaak.
Het nut van een parasol aan het zwembad is overduidelijk. In 31 graden brand Neerlands melkflessen wit binnen no time tot sudderlap.
Wat schaduw is dus gewenst.
In drankjes echter ontgaat me de logica. Een parasolletje in een glas bied geen enkele bescherming.
Sterker nog hoe gekleurder het drankje eronder, hoe gevaarlijker.
Men dient ook drankjes te mijden met rietjes. Ze worden hier met vruchtjes in karaf geserveerd.
Vrolijk licht roze. Het gezonde fruit is om de aanwezige alcohol te camoufleren.
Gedronken als limonade volgt een lichte afstraffing in de vorm van dubbele tong en vreemd gezwommen baantjes in het zwembad.
Een lichte maaltijd en siësta onder de eerder genoemde parasol verhelpt dit probleem.
In heel Portugal vind men geen bouwmarkt.
Dit valt te herleiden uit de staat van de ramen en deuren in de binnensteden.
Deze zijn er slechts voor de vorm ingezet. Bij harde wind zouden de verveloze planken instorten.
In Portugal waait het echter zelden.
Slechts aan zee vind men een verkoelend briesje.
En men kent er geen inbrekers, want de meeste deuren zijn niet op slot.
In de hotels en appartementen blijft het lastig tandenpoetsen en scheren in de belachelijk lage wasbakjes direct naast het toilet.
Daarnaast heeft men deze zelden voorzien van een spiegel.
Ondanks dat vindt men weinig mannen met baarden.
Na een weekje roodverbrand weer terug in Nederland.
Het gras is doorgegroeid en dient gemaaid en de vijver bijgevuld.
De ijskast (in midden Nederland koelkast) is leeg dus de Supermarkt moet bezocht.
Een stapel ongelezen post moet doorgeworsteld en de dieren moeten vertroeteld.
De hond had onze thuiskomst vannacht niet waargenomen. Pas toen we gezamenlijk rond zijn mand stonden en zijn naam schreeuwden was het kwispelen niet meer te stoppen.
Het veertienjarig beest begint doof te worden en krijgt last van staar in de ogen.
Voor ons vertrek heeft hij een kwartier in de tuin tegen een wapperende handdoek staan te blaffen.
De katten slalommen rond onze voeten om een eventueel nieuw vertrek te beletten.
Geen zorg, het leukste van weggaan is thuiskomen.
Reizen is ontdekken hoe mooi groen het gras in je eigen omgeving eigenlijk is.
En af en toe noodzakelijk om het te herontdekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten