In de ochtend wordt het ijs nog van de autoruiten afgekrabd.
Maar een wolkeloze middagzon laat een eerste voorjaarsdag ontstaan.
De koorts begint wanneer ik langs een bed gele narcissen fiets.
Rillend slaat het toe, niet te bestrijden met mondkapjes of ingespoten vaccins.
Tuinderskoort.
Buiten schaatste men achtjes terwijl ik nieuwe groentezaden bestelde.
En op een van de zeldzame sneeuwdagen werden plantuitjes en pootaardappelen bezorgd.
Het lijkt warempel voorjaar te worden.
De boeren laten de koeien weer in de wei.
En een kudde tuiniers huppelt vrijgelaten naar hun akkertjes.
Een kleine moestuin inspectie volgt.
Overal om me heen is men druk met spitten en schoffelen.
Ellebogen worden geschud en kweekplannen onthuld.
De ijsdagen in februari hebben mijn klonten omgespitte klei verkruimeld.
Precies volgens plan.
Ik diep een paar achtergebleven fel oranje worteltjes uit de donkere aarde op.
Het eerste teken van bewaard leven.
Puntjes aardbeien blad worden voorzien van verse voeding.
En tegel paadjes worden verplaatst.
Meer kan nog niet gedaan.
Maar thuisgekomen worden bakjes met aarde gevuld.
En achter verwarmd glas bestrooid met zaad.
De vorig jaar aangeschafte freesmachine wordt tevoorschijn gehaald.
Armen spannen en schudden om de machine in bedwang te houden terwijl deze spoortjes van rulle aarde trekt.
Tweehonderd vierkante meter moestuin heb ik tot mijn beschikking dit jaar.
Genoeg om 40.000 uitjes op te kunnen planten.
Of 1000 kropjes sla.
Maar ik bestelde enkel tien zakjes met uienbollen.
En een kropje sla per week lijkt me ook meer dan voldoende.
Het moet ook allemaal anders dit jaar.
Meer gedoseerd zodat er niet maanden achtereen boontjes gegeten hoeft te worden.
En er zelfs sla onder de hagelslag gestopt om deze weg te krijgen.
De vorig jaar als plantgoed bewaarde krielaardappeltjes hebben uitlopers op de uitlopers.
Ze zien er uit als de tuinder, gerimpeld maar vol van leven.
Ik plant ze in een greppeltje met daarbovenop een bergrug.
Maar zien of het wat gaat worden. Soms wordt je aangenaam verrast.
Zo bleek een vorig jaar geplante tomaat kilo's paprika's op te leveren.
En werd op uitdrukkelijk verzoek geplante groene kool tot de nerf door rupsjes nooit genoeg opgegeten.
Het leverde hele lelijke vlinders op.
En nog een reden deze gruwelgroente nooit meer te planten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten