zondag 10 februari 2019

Thierry

Er is een nieuwe film uit van Robin Hood.
Van Amerikaanse makelij deze keer.
Ik was altijd gek op Robin Hood.
Naast Floris, Ivanhoe en Tierry de Slingeraar was het een held uit mijn jeugd.
Onder de 50 heb je geen idee waar ik het over heb.
Maar vijftigers kennen de in zwart wit uitgezonden jeugdseries ongetwijfeld nog heel goed.
Ze werden in de jaren zestig op de school vrije woensdag middag uitgezonden.
En de dagen daarna nagespeeld op straat.
Thierry de Slingeraar was de beroemdste bij ons op school.
Het was een gespierde jongeman die met een katapult Robin Hood achtige avonturen beleefde.
Het joch had donker zwart sluik haar met dikke wenkbrauwen en liep altijd in een kort ge-mouwd shirtje rond met daaronder een maillot.
Alle meisjes zwijmelde weg bij het joch, dus hij stond bij ons jongens hoog in aanzien.
Zo'n katapult was eenvoudig na te maken van een oude binnenband.
Je knipte daar ringetjes van die je vervolgens aan elkaar knoopte.
In het laatste ringetje ging dan een kiezel, en met het elastiek ding schoot je vervolgens op alles wat los en vast zat.
De halve school had last van plots optredende lekke banden.
En overal zag je de zwarte katapulten verschijnen.
Ik zelf had twaalf punaises nodig.
De twee lege banden waren niet meer te plakken en werden hoofdschuddend door mijn vader vervangen.
Ze maakte uit de vuilnisbak gevist een moorddadig mooie katapult.
Met mijn coltrui ontdaan van kraag en mouwen, en daaronder de maillot van mijn zus, moest het slingerend op straat toch bij de meisjes gaan lukken.
Het zullen mijn in fluoriderend roze strak geaccentueerde benen geweest zijn.
Hoe dan ook veel succes bracht het niet.


De nieuwe Robin Hood film heeft vooral veel ontploffingen.
Wilde achtervolgingen die een dun verhaaltje proberen te maskeren.
En Robin draagt een broek.
Het is geen succes.


Op de televisie die week een onderwerp over Floris.
De serie uit mijn jeugd met Rutger Hauer in de hoofdrol.
Op kasteel Doornenburg spelen dikke vijftigers verkleed als middeleeuws soldaat de serie uit hun jeugd na.
Er wordt in zwart wit gefilmd om de authenticiteit te verhogen.
Een plompe vrouw op een doorbuigend paard wordt bevrijd door corpulente mannen in een maillot.
Er gaat een mobieltje af.
De scene moet zes keer over.
Het komt geen moment in de buurt van het origineel.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten