Lidl

Uiteindelijk vertrekt ook het Tropische klimaat weer uit Nederland.
Ik zet de potjes zilveruitjes en augurkjes weer terug in de koelkast en haal er mijn dekbed en kussen uit.
De muggen zijn er ook weer.
Gisteravond sloeg ik er twintig dood.
Een kolonie was zoemend langs de openstaande hor op zoek gegaan naar een goed doorbloed slachtoffer.
Die zat chips etend op de bank en bestond behalve uit een short volledig uit prikbaren delen.
Muggenbulten op oorlellen, oogleden vingers en voeten.
En een braille hoofd dat me ochtends aankijkt in de spiegel.

Mijn zoon had de vorige avond wat aardbeien geplukt.
Zijn lief had er wat van de supermarkt meegenomen.
Die kwamen van boer Bert. Grote vlezige glimmend rode aardbeien onder ideale omstandigheden geweekt.
Terwijl ik en mijn zoon de afgelopen weken met gieters en pompen de boel in leven probeerde te houden.
Met als resultaat rode ongelijke aardbeien verlopend van stoplicht rood naar diep bordeaux.
Die van Boer Bert smaakt prima.
Maar naast de rode Kamerikse variant waren ze zuur en waterig.
Die wonnen met vlag en wimpel van die van Boer Bert..
Wat het gieten de afgelopen maanden weer meer dan waard maakte.

En dan natuurlijk de laatste sperziebonen oogst.
Deze week geplukt op het randje van nog eetbaar.
Ik kreeg ze verwerkt in een saté bonen schotel geserveerd.
Ze smaakte fantastisch. Ik roemde de volle smaak. De knapperige groenheid en hoe gezond en onbespoten ze wel niet waren. Hoe duidelijk je dat toch wel proeven kon. Dat die bonen kwamen van eigen tuin.
Ahum, ja... was het commentaar.
Deze zijn van de Lidl. 37 cent voor een halve kilo.
Die van jou was ik vergeten en bleken na een dagje droog te liggen niet erg fris meer te zijn.
Maar inderdaad ze zijn heerlijk.