Eindelijk... een rijbewijs.
Het duurde bijna zeven jaar en 300 rijlessen voor ik hem
had.
Het was ook best even wennen zo vers uit een ander land.
Met name bij de rotonde was het lastig te onthouden.
Was het nou met de klok mee of tegen de klok in, vroeg ik
dan aan de instructeur.
Was het vaak al te laat om antwoord te krijgen.
En ook al die andere borden. Stond er een geel zoutvaatje
midden op de weg.
Of je daar nou aan twee kanten langs mocht, vroeg ik dan.
Kon dan nog vaak maar net de tegenligger ontwijken.
En als ik dan wat raakte, koste het weer maanden voor dat de
wagen uit de reparatie kwam.
Of moest ik weer wennen aan een nieuwe.
Die net iets later remde of waar ik dan zo één twee drie
mijn voet niet van het pedaal kon krijgen.
Stond je weer tussen de dameslingerie geparkeerd in de
etalage van de Hunkemöller
De bijzondere verrichtingen kreeg ik ook maar niet onder de
knie.
Persoonlijk vind ik dat er best rekening gehouden kan worden
bij de fabricage voor wat betreft de stevigheid van de bumpers.
Die moderne auto's kreukelen voor en achter bij de minste
aanraking van een lantaarnpaal of geparkeerde auto.
En dan dat hinderlijke piepje dat bij het achteruit
inparkeren steeds indringender tot een monotoon geluid overgaat.
In plaats van dat iemand eens zegt dat je bijna ergens tegen
aan rijd.
Om gek van te worden.
Slecht ook voor de zenuwen.
Trillende handen bij het opstaan.
Bleek een jenevertje bij het ontbijt prima bij te helpen.
En zo bij de tweede fles in de middag ging de rijles bijna
als vanzelf.
Drie valiumpjes erbij en ik rijd volledig relaxed door de
stad.
Trillingvrij, al moet ik zeggen dat je nog aardig door
elkaar wordt geschud met 120 over al die verkeersdrempels.
Welke gek legt die dan ook midden in een woonwijk.
Afijn eindelijk heb ik hem dan.
De broer van de Rijinstructeur heeft het examen afgenomen.
Terwijl die eigenlijk nooit examens afneemt in deze
provincie, en al twee jaar is gepensioneerd.
Maar hij wilde voor mij speciaal een uitzondering maken, zei
die.
Want ik was een speciaal geval.
Hoefde ook eigenlijk alleen maar in te stappen en het
contact om te draaien.
We waren de parkeerplaats niet eens afgeweest.
Geslaagd riep ie, nadat ie de ruitenwissers had uitgezet en
de sleutel uit het contact had gehaald.
Heb ik me daar nou al die jaren zenuwachtig voor gemaakt.
Morgen een autootje kopen.
Heb mijn oog laten vallen op een Jeep.
Met een rekje ervoor. Tegen het kreuken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten