Uit logeren in het dorp van mijn jeugd.
Groene rubber laarzen twee maten te groot.
Langs de dijk naar beneden bij de poldersloot.
Aan de overkant bij het hek rood gevlekte koeien die met grote zwarte ogen nieuwsgierig kwamen kijken.
De emmer in de sloot zo ver mogelijk naar het midden.
En met spanning binnenhalen naar de kant.
Dan over de rand turen naar de vangst.
Kikkervisjes, watertorretje en met veel geluk een stekelbaars.
Die moest je niet met je handen vastpakken want dan had je je hand vol stekels.
De mooiste vangst ging mee in een weckfles meegekregen van je tante.
Soppend in je laarzen kon je er op de keukentafel nog even naar kijken.
Dikkopies die langs de rand van het glas van boven naar beneden zwommen.
En die nooit tot kikker zouden groeien.
In Tilburg had je geen dijken.
En het dichtstbijzijnde water was drie kolometer verder het Wilhelminakanaal.
Twintig meter breed, recht als een liniaal en zonder kikkers en stekelbaarsjes.
Maar op een dag ontdekte ik met mijn schoolkameraad op een bouwterrein een poeltje vol met salamanders.
Een emmer en touw waren snel geregeld en we vermaakten ons prima die dag.
Op weg naar huis met een emmer aan de hand kwam ik de buurman tegen.
Hij was samen met de gemobiliseerde buurt al uur of wat naar ons op zoek.
Het was tien uur s ‘avonds en etenstijd was reeds lang voorbij.
Ik was gevonden en kreeg een omhelzing van een betraande moeder gevolgd door een wats om beide oren.
Snel onder de douche een reprimande en de belofte nooit meer zo laat de straat op te gaan.
Met mijn verjaardag kreeg ik mijn eerste horloge.
Een timex. Daar kon je 25 meter mee onder water en rustig mee van een ravijn storten.
Die bleef gewoon de juiste tijd aangeven.
Gisteren gaf ik mijn jongste zijn eerste horloge.
Bedankt pap, anders kijk ik op mijn mobieltje hoor, hoe laat het is.
We moeten trouwens binnenkort wat overhevelen naar de sloot.
De vijver zit veels te vol met kikkervisjes, hoe die daar nou in zijn gekomen.?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten