Brinta

Er was een wachtlijst van zeven maanden.
Vier Michelin sterren en lovende recensies in de krant.
Nouvelle cuisine zoals je nog nooit ervaren hebt.
Allemaal uitgedacht door de Finse kok Olke.

De tafeltjes waren van wit formica.
Met een glasplaat waaronder een papieren tafelkleed.
Makkelijk schoon te maken zei de ober, zodat er meer tijd is voor de eetbeleving.
Dat klonk logisch.
Er was geen menukaart. Want een kaart was voor de besluitlozen was het credo van Olke.
Daarbij de verassing was onderdeel van de beleving.

De eerste gang werd geserveerd door een zware vrouw met blauw haar, korte rok en netkousen.
Op een maagdelijk wit bord van vijftig centimeter doorsnee lag in het midden een nauwelijks waarneembaar blaadje sla.
Een vergrootglas werd ons daarbij overhandigd.
Hyvää ruokahalua zong de zware vrouw met schrille stem, wat Fins was voor Eet smakelijk.
We smulden van het blaadje sla, dat zoals we later vernamen, speciaal overgevlogen was uit Oulo waar de Oma van Olke een moestuin heeft.

De tweede gang werd geserveerd door drie dwergen gezeten op een sint Bernhard hond.
Het bestond uit een vierkant bord met hierop een rechtopstaande Vlaamse patat.
De dwergen legde uit dat het nog niet meeviel deze rechtop te houden aangezien ze helemaal op de Sint Bernhard vanuit de keuken kwamen rijden.
En het beest had een nare heupdysplasie waardoor ze nogal waggelde.
Maar mijn verwondering was het allemaal waard. Zeiden ze.

De derde gang was tevens de laatste.
Een finse specialiteit op dessert gebied, waarvoor Olke uren in de keuken had gestaan.
Het was zijn vermaarde Majstro pap. Havermout pap die je deed denken aan je kindertijd.
Bruin, grijs met de desertlepel rechtop staand in het midden.
Deze werd door Olke zelf geserveerd, onder luid applaus van de rest van de gasten.

De rekening werd gebracht door de broer van Olke.
Broer Bolke, vermaard kickbokser kwam de factuur onder luid geschreeuw brengen."Maksaa", wat betalen in het Fins betekend, hamerde hij ritmisch met zijn boksbeugel op de tafel.
Tezamen met de tweehonderdvijfig euro per couvert maakte dit de avond inderdaad tot een bijzonder culinaire ervaring.
Onderweg deed de Burger-king goede zaken.