Je moest er speciaal voor naar de states.
Daar was het gewoon in de supermarkt te krijgen.
Zoals vlokken of hagelslag hier.
Skippy Pindakaas.
Elke vakantieganger die richting de USA ging werd aangeklampt.
Zeg.. als je toevallig bij een supermarkt komt. Skippy Pindakaas, extra Chunky.
Voor mij en mijn gezinnetje. Blije gezichtjes van mijn bloedjes van kinderen.
En ik betaal je natuurlijk three times the asking price.
Nog drie uur bij de douane voor ondervraagd in the u s of a.
Eruit gehaald bij het scannen van de koffers.
Zwaar gewapende mannen met skimutsen op die voorzichtig mijn koffer open ritste.
"What the fuck."
"Why fourty cans of peanutbutter?"
- For the bruine botherhem with pindacheese sir.
Maar ja veertig potjes pindakaas is voldoende voor een maandje ochtend boterhammetjes bij de Hestjuhs.
En er zitten twaalf maanden in een jaar.
Vrienden werden gek van onze goed bedoelde tips.
"Zeg weet je wat een leuk vakantieland is.?"
"Amerika !!"
"En weet je.. als jullie daar nou toevallig toch zijn. Je hebt Amerika niet gezien als je geen supermarkt van binnen hebt gezien"
"Trouwens als je daar dan toch bent.."
Via een Facebook vriend werd een smokkel-lijn opgestart voor de transport van Skippy pindakaas.
Skippy pindakaas werd in de vulling van Teddy Beren gestopt.
Als Shoe-Shine in schoenenpoetsblikken. En zelf werd in Museum Boymans een pindakaasvloer als kunstobject opgevoerd om Skippy pindakaas het land binnen te krijgen.
Daar liepen we bijna tegen de lamp.
Was ook wel erg ongeloofwaardig. Een pindakaasvloer.
Net op het moment dat we een smokkelroute met de Mexicanen rond hadden via een Rotterdams containerschip werd de C1000 in nederland overgenomen door Jumbo.
En you belieft het not.
Naast de Calve in het broodbelegschap. Skippy extra chunky pindakaas. Schappen vol.
We zijn gered.
En eindelijk eens de gelegenheid wat cultuur op te gaan snuiven in een ander land.
We gaan dus dit jaar een stedentripje doen.
Naar Rome.
Je wilt niet weten wat voor fantastiche tomatenpuree je alleen daar kunt krijgen.
Daar was het gewoon in de supermarkt te krijgen.
Zoals vlokken of hagelslag hier.
Skippy Pindakaas.
Elke vakantieganger die richting de USA ging werd aangeklampt.
Zeg.. als je toevallig bij een supermarkt komt. Skippy Pindakaas, extra Chunky.
Voor mij en mijn gezinnetje. Blije gezichtjes van mijn bloedjes van kinderen.
En ik betaal je natuurlijk three times the asking price.
Nog drie uur bij de douane voor ondervraagd in the u s of a.
Eruit gehaald bij het scannen van de koffers.
Zwaar gewapende mannen met skimutsen op die voorzichtig mijn koffer open ritste.
"What the fuck."
"Why fourty cans of peanutbutter?"
- For the bruine botherhem with pindacheese sir.
Maar ja veertig potjes pindakaas is voldoende voor een maandje ochtend boterhammetjes bij de Hestjuhs.
En er zitten twaalf maanden in een jaar.
Vrienden werden gek van onze goed bedoelde tips.
"Zeg weet je wat een leuk vakantieland is.?"
"Amerika !!"
"En weet je.. als jullie daar nou toevallig toch zijn. Je hebt Amerika niet gezien als je geen supermarkt van binnen hebt gezien"
"Trouwens als je daar dan toch bent.."
Via een Facebook vriend werd een smokkel-lijn opgestart voor de transport van Skippy pindakaas.
Skippy pindakaas werd in de vulling van Teddy Beren gestopt.
Als Shoe-Shine in schoenenpoetsblikken. En zelf werd in Museum Boymans een pindakaasvloer als kunstobject opgevoerd om Skippy pindakaas het land binnen te krijgen.
Daar liepen we bijna tegen de lamp.
Was ook wel erg ongeloofwaardig. Een pindakaasvloer.
Net op het moment dat we een smokkelroute met de Mexicanen rond hadden via een Rotterdams containerschip werd de C1000 in nederland overgenomen door Jumbo.
En you belieft het not.
Naast de Calve in het broodbelegschap. Skippy extra chunky pindakaas. Schappen vol.
We zijn gered.
En eindelijk eens de gelegenheid wat cultuur op te gaan snuiven in een ander land.
We gaan dus dit jaar een stedentripje doen.
Naar Rome.
Je wilt niet weten wat voor fantastiche tomatenpuree je alleen daar kunt krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten