Spin

Even lekker in het september zonnetje in de tuin bezig.
Mijn haar wordt perfect in model gehouden door tientallen haarnetjes.
En hoewel ik graag zing onder het snoeien heb ik na drie kruisspinnen ingeslikt besloten dit vandaag achterwege te laten.
De buren moeten het dit keer maar met hun eigen radio doen.

De hond drentelt om me heen.
Ze is inmiddels de veertien gepasseerd en zou in mensen jaren over een rollator en een aanleunwoning moeten beschikken.
In haar ogen begint zich het witte melkvlies van staar te vormen. En alleen op armlengte afstand gegeven commando's komen door.
Want ook het gehoor ging met het rijzen der jaren achteruit,
Toch is ze verder gezond en scherp gespitst op het vallend snoeihout.
Soms verbergt zich daartussen een vette bolle kruisspin die tussen haar kaken vrolijk knappende geluidjes maakt.
Haar keuze in voedsel is er met de jaren niet op vooruit gegaan.
Een weggeworpen bal blijft ze kwispelend nastaren tot je die voor haar ophaalt, maar een spin zal haar niet gauw ontsnappen.

Ze worden wel steeds groter die spinnen.
Schijnt te maken te hebben met de zachte winters.
In de huiskamer ving ik laatst een tien centimeter groot exemplaar.
Ik kreeg vanaf een hoog gelegen positie het commando mijn echtelijke plicht te doen en het beest te vangen of te doden.
Een klopjacht van drie katten een hond en een aan stok gebonden blauwe emmer volgde.
Het spinnenbeest werd uiteindelijk met een poot minder over de schutting bij de achterburen gekiept.
Hun huis staat te koop en zal na een bezichtiging door de tuin de komende tijd wellicht nog wat langer in de verkoop blijven.