Disco

Op het nieuws vandaag het bericht dat er steeds minder discotheken zijn.
Aan mij zal het niet gelegen hebben.
Het is nog wekelijks dat ik me in mijn witte stretchbroek met wijde witte pijpen hijs.
Bijpassen glitter gilletje onder het witte jasje en de haren stevig in de gel.
De zwarte dansschoenen met metalen hakken kondigen vrolijk klikkend mijn binnenkomst aan.
En dan gaat het los.
Ik begin meestal met een simpele spreidsprong vanaf de bovenste etage naar de dansvloer.
Wacht even tot de volgspots mijn glitterjasje hebben gevonden en trek dan uit de steeds wijder wordende kring om me heen een twintigjarig gestylde vamp uit het publiek.
Ik heb mijn danspartners graag van onder de vijfentwintig want je tilt je bij de lifts anders een breuk en de botten zijn nog soepel.
Het blijft wel altijd even lastig dansen met tieners.
Meestal komen ze pas na een uur of elf op gang en blijkt het dansen niet meer te zijn dan "Nordic Walking" zonder stokken.
Gelukkig ken ik mijn klassiekers en mix de zumba, salsa, rumba en vogeltjesdans met mijn gangnam invloeden tot een nieuw uitgevonden beweging.
Een enkele keer wordt ik dan vriendelijk gevraagd het wat rustiger aan te doen.
Omdat bij wat minder ruimte een enkeling door een danspas elleboogstoot tegen de vloer gaat of omdat er een danspartner bij het landen een tafeltje verbrijzeld.
Maar goed, ik snap het best.
En ik heb de bakens al verzet.
Morgen trek ik mijn witte cowboypak aan met witte glitter sombrero.
Zwarte laarsjes onder de brede glitterriem, en dan in het buurthuis lekker line dancen.
Ik zag al dat ze in het zaaltje een verdieping hebben.