Thuisgekomen ving mijn vrouw me in de gang op."Ik hoop dat je nog niet al te veel honger hebt.."
Pim kookt.
De keuken is een ravage. Witte bloem zit op de hanglamp en alle handgrepen.
"Pasta pap",klinkt het uit de keuken.
"Zelf gemaakte pasta."
Hij is al een uurtje bezig. Op het aanrecht liggen twee deegklodders te wachten om veranderd te worden tot spaghetti reepjes.
Ben je al aan de saus begonnen? Vraag ik achteloos.
Nee, zegt ie geërgerd. Natuurlijk niet, eerst de pasta draaien. En hij frot een deegklodder in de glimmende pasta machine. Het komt er aan het andere eind in ruwweg dezelfde vorm weer uit.
We hebben ook nog kant en klaar hoor, zeg ik nog, maar ik wordt geërgerd de keuken uitgejaagd.
We luisteren naar de onheilspellende keukengeluiden en kijken intussentijd naar masterchef op de televisie. Het programma wat ongetwijfeld de inspiratie is voor onze maaltijd vanavond.
Na een half uurtje komt de keukenprins met dampende borden spaghetti de keuken uit gewandeld.
Spaghetti met roomsaus en snippers Parmezaanse kaas, zegt ie. En hij veegt de rand van het bord met een servet schoon. Het is heerlijk, perfect op smaak en er blijft geen sliertje over. In de keuken is in tussentijd een vuile vaatbom ontploft. Maar gelukkig hebben we daar een machine voor.
Op de televisie zijn de deelnemers aan het worstelen met eendenborst en chocoladetaart.
Ga ik binnenkort ook maken, zegt Pim.
En we besluiten unaniem onmiddelijk alle middelen ter beschikking te stellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten