Op de reclame loopt een soldaat met een oude man op zijn rug door het
water.
Vervolgens zie je diezelfde soldaat rennend door de woestijn lopen met een gesluierde vrouw hangend om zijn nek.
"Militair worden? Je moet het maar kunnen."
Mijn jongste zoon zit het met aandacht te bekijken.
Moest jij ook altijd met mensen op je rug lopen toen je in dienst zat?.
Vervolgens zie je diezelfde soldaat rennend door de woestijn lopen met een gesluierde vrouw hangend om zijn nek.
"Militair worden? Je moet het maar kunnen."
Mijn jongste zoon zit het met aandacht te bekijken.
Moest jij ook altijd met mensen op je rug lopen toen je in dienst zat?.
Ach jongen. Wat denk je.? We deden niet anders.
Een hele horde van ons dienstplichtige soldaten werden ingezet voor het verhuizen van bejaarden naar een vijf kilometer verder gelegen nieuw onderkomen.
En dan droeg ik naast opa op mijn rug de vierentwintig delige encyclopedie in de ene en de goudvissenkom met sluierstaart in de andere hand.
En dan in draf terug met oma om mijn schouders die d'r gebit vergeten was op het nachtkastje.
Avonds ergens in een bos een greppeltje graven om je tent. En op blote voeten door de sneeuw je boterham met pindakaas halen in de twintig kilometer verder gelegen kantine.
In de kazerne. Elke ochtend je bed opmaken en je kast spik en span in orde. Je haren kammen in je spiegelend gepoetste schoenen. En inspectie in de houding voor je bed.
Stukkie marcheren met de jongens door de hei. Dan twintig kilometer terug rennen met vijftig kilo bepakking. En ontbijten met havermout en zure zult.
Want zult, daar kreeg je hersens van.
En natuurlijk altijd, altijd op je hoede.
Voor de vijand die ons arme koninkrijk zou belagen.
De Russen waren overal. En die Duitsers. Moet je eigenlijk sinds het WK van 74 altijd voor uitkijken.
Kan niet iedereen hebben natuurlijk. Groene sokken, groen ondergoed, groene helm, groene jas, groen hemd, groene kool.
Maar toevallig stond het mij heel goed.
Al droeg ik af en toe stiekem een rood stringetje voor de afwisseling.
En heb ik nooit aan groene tandpasta kunnen wennen.
Maar alles voor het vaderland.
En schieten hé. Met echte geweren. En echte kogels. Op echte schietschijven.
En dat was nog gevaarlijk hoor.
Zat zo maar je vinger klem tussen de inklapbare kolf, of had je piepende oren van de knal.
Ja militair... daar wordt je een kerel van.. je moet het maar kunnen.
Mischien voor als je school niks wordt? Of wellicht toch maar aan je huiswerk beginnen.
Een hele horde van ons dienstplichtige soldaten werden ingezet voor het verhuizen van bejaarden naar een vijf kilometer verder gelegen nieuw onderkomen.
En dan droeg ik naast opa op mijn rug de vierentwintig delige encyclopedie in de ene en de goudvissenkom met sluierstaart in de andere hand.
En dan in draf terug met oma om mijn schouders die d'r gebit vergeten was op het nachtkastje.
Avonds ergens in een bos een greppeltje graven om je tent. En op blote voeten door de sneeuw je boterham met pindakaas halen in de twintig kilometer verder gelegen kantine.
In de kazerne. Elke ochtend je bed opmaken en je kast spik en span in orde. Je haren kammen in je spiegelend gepoetste schoenen. En inspectie in de houding voor je bed.
Stukkie marcheren met de jongens door de hei. Dan twintig kilometer terug rennen met vijftig kilo bepakking. En ontbijten met havermout en zure zult.
Want zult, daar kreeg je hersens van.
En natuurlijk altijd, altijd op je hoede.
Voor de vijand die ons arme koninkrijk zou belagen.
De Russen waren overal. En die Duitsers. Moet je eigenlijk sinds het WK van 74 altijd voor uitkijken.
Kan niet iedereen hebben natuurlijk. Groene sokken, groen ondergoed, groene helm, groene jas, groen hemd, groene kool.
Maar toevallig stond het mij heel goed.
Al droeg ik af en toe stiekem een rood stringetje voor de afwisseling.
En heb ik nooit aan groene tandpasta kunnen wennen.
Maar alles voor het vaderland.
En schieten hé. Met echte geweren. En echte kogels. Op echte schietschijven.
En dat was nog gevaarlijk hoor.
Zat zo maar je vinger klem tussen de inklapbare kolf, of had je piepende oren van de knal.
Ja militair... daar wordt je een kerel van.. je moet het maar kunnen.
Mischien voor als je school niks wordt? Of wellicht toch maar aan je huiswerk beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten