zondag 30 maart 2014

Paskamer



Als de gemiddeld grote van een paskamer nog kleiner wordt gemaakt koop ik er niet meer.


Eerst waren er de halve saloondeuren, waar je half in je blote kont zichtbaar voor winkelend Nederland je in een veel te nauwe jeans stond te wurmen.


Nu is er het maximaal aantal kledingstukken welke je de paskamer in mag nemen.

Je begint met een veel te positief ingeschat maatje spijkerbroek en eindigt na twaalf keer heen en weer lopen met een tweepersoonsbungalowtent die als gegoten om beide billen sluit.


Zoek je tussen de te groot zittende Engelse xl maten een Italiaans xl hemd uit dat tot de oksels komt of een Franse xl tot de navel.


Vroeger had je nog de persoonlijke verkoopster die feilloos de door haar ingeschatte xxxxxl uit de rekken nam en aangetrokken je het gevoel gaf er geweldig in uit te zien.

Wauw, staat uw echt buitengewoon bijzonder die broek mijnheer. Zal ik eens kijken of ik er een leuk hemd bij kan vinden.

Ging je tevreden met zes tassen de winkel uit.



At je gezellig een hapje op een zonnig terras.

Maar tegenwoordig na het toiletteren bij het handen wassen.

Zoek je eerst een stief kwartiertje naar waar het water uit gaat komen.

Is er een voetpedaal, een sensor onder het tuitje van de kraan?.

Of dien je gewoon een slinger aan een kraan te geven?.

Zijn het doekjes voor het handendrogen, dien je te rukken aan een dubbelgevouwen doek of blaast iets je handen droog.

En waarom dan maar voor vijf seconden?.

Kom je toch weer met afgeveegde handen aan je nieuwe broek bij het tafeltje terug.

Natte plekken rond het kruis omdat het kraantje toch met een sensor werkte terwijl je boven de spiegel opzoek was naar de hoofdkraan.

En dan vind men het gek dat er minder gewinkeld en gegeten wordt in openbare gelegenheden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten