Ronald

Een avondje schouwburg met de van Hestjes is nog een hele onderneming.
Allereerst valt het niet mee alle gezinsleden voor één dezelfde voorstelling te enthousiasmeren.
En dan is er nog de schone taak ze op hetzelfde tijdstip achter de pc vandaan de auto in te krijgen.
Gelukkig zit de stoppenkast beneden, en radicaal de stroom en internet in het gehele huis afsluiten werkt in dit geval uitstekend.

Vandaag gaan we naar de schouwburg in Gouda. De twee zonen zitten met de knieën tegen de neus opgevouwen op de achterbank in onze ruime gezinsauto, en enkel bij het lanceren over een verkeersdrempel laten ze iets van zich horen.
De kaartjes zijn voor Ronald Goedemond vanavond.
Ik leg nog uit.
Ronald Goedemond is een cabaretier. Uit Brabant. En zoals jullie weten. Daar komen alleen maar goede dingen vandaan.
Nou komt ie wel uit Eindhoven. En dat is natuurlijk geen Tilburg maar toch..., een uitstekende cabaretier.
Het blijft ijzig stil op de achterbank.

We zitten in de schouwburg op de derde rij.
Zal ik even een selfie maken van ons alle vier?, en ik zet de hele zaal in een verblindend wit licht met de flitser van mijn mobiel.
Of.. toch maar niet.

Mijn Brabantse roots is enkel in momenten van hevige emotie nog te herkennen voor buitenstaanders.
Vloeken doe ik met een Brabantse tongval, lachen gier ik met een zachte g en verdriet hou ik net als alle Brabantse bonken voor mezelf.
Mijn zonen zijn maar de helft van mijn genen en hebben de luide stem van de mannen van mijn wederhelft’s familie meegekregen.
De mannen in haar familie zijn kerels die bulderend om een kopje koffie vragen. En schreeuwend vertellen van het weer.
Hun vrouwen en vriendinnen hebben veelal een gehoorbeschadiging.

Ronald is op het podium in topvorm. En ik hoor mijn oudste zoon drie stoelen verder bulderend lachen.
Ik vermoed de rest van de zaal ook.
Mijn jongste zoon zit er net een octaaf onder, en ik wissel een blik met mijn vrouw die net als ik op dit moment liever drie rijen verder zou willen zitten. Ronald hoort het gelach uit onze hoek en gooit er nog een schepje bovenop.
Hoewel een uitstekende geluidsinstallatie kost het vanaf het podium moeite boven het gelach van mijn zonen uit te komen. Op het podium wordt opvallend veel water gedronken. En aan het eind klinkt de theatermaker wat hees.

In de auto terug wordt ik op de schouders geslagen.
Top, pap. Wat ontzettend leuk. We moesten vreselijk lachen.
En dat voor een Brabander.
Weet je wie er ook uit Brabant komt, Theo Maasen.
Kunnen we daar geen kaartjes voor krijgen? Gezellig met zijn vieren.?

Gaat niet lukken voor vier man, zeg ik zonder blikken of blozen.
Doet alleen nog maar voorstellingen voor echtparen.
Alleen voor man en vrouw.
Ik snap het ook niet.
Maar zo zie je maar, je weet het toch maar nooit met die zuiderlingen, en hun rare regeltjes.
Jammer.!
Ander keertje beter jongens.