Moederdag

Tot je tiende.
Eén keer per jaar met een dienblad vol gemorst sinaasappelsap en zwart verbrande toast op kousenvoeten naar moeders slaapkamer.
Trots met vormeloos zelf-gekleide asbak. Een fris gedichtje en een dikke zoen op beider wang.
Fijne moederdag... Mam en smak.
En dan voor één keer niet zeuren bij de avondafwas. En met uiterste inspanning proberen die dag niet de hersens in te slaan van je bloed onder de nagels vandaan zuigende zussen.
Gewoon één keer per jaar een fijne moederdag.
Rond je 21 sla je dan een jaartje over.
Even snel op het station bij de bloemenkiosk een bosje chrysanten of doosje bonbons.
Hoi Mam, geen tijd, haast, haast, smak en we bellen.

Inmiddels zelf jaren Vader, een eindeloze verzameling kindertekeningen, beschilderde T-Shirts en kleuterhandig klei-werk rijker.
En tientallen tranen trekkend voorgedragen gedichten ontvangen op vaderdag.

Moederdag is inmiddels omadag en echtgenootdag geworden.
Met kinderen die snel van achter hun computer naar beneden stormen.
Jah, stom. Moederdag. Hier cadeautje. Vind je lekker.. Chocola.
Nou.. ga weer gauw, smak, level 25, snap je. Retemoeilijk.

Zou je bijna weer verlangen naar het verlegen jochie in zijn streepjespyjama.
Trots als een pauw met zijn zelf geschreven gedicht, in letters met krullen tussen de lijntjes.
Met bijpassende tekening van een blauwe wolkenlucht.
Plechtig voorgedragen met een natte kus en knuistige omhelzing.
Want jij bent de aller aller liefste....
Eigenlijk Moederdag zoals het bedoeld is.

Zondag, dus... niet vergeten.