Pesto

(Een paar daagjes naar Rome geweest.)

What can i offer you. You touristie. You want pasta. No?
De pasta wordt gemaakt van Tarwe legt Romario ons met wijde armgebaren uit.
Harde tarwe.
Je gebruikt grano duro in de winter en type nilo in de zomer.
Daarbij is de temperatuur van het deeg essentieel, niet te koud niet te warm.
En een paar verse eitjes, uit het schuurtje achter het huis. Waar de haan de kip nog niet beroerd heeft.
En dan kneden, kneden, kneden met liefde en geduld, als bij het veroveren van een vrouw.
Als je voelt, je gaat haar krijgen.
Even wachten, laten rusten. En dan bam, presto, de pesto erbij.
Pesto van olijfolie, basilicumblaadjes, knoflook, zeezout, pecorino en pijnboompitten.
Vers fijngemalen met zijn eigen Parmezaanse kaas. De Parmigiano Reggiano “Prima stagionatura”.
Jullie Hollanders hebben ook kaas. Gooda, ah pfew. En doet alsof hij spuugt op de grond.
No Prima stagionatura no Prima basta.
Yes you want pasta No?
I bring you pasta!! En hij stiefelt zonder ons antwoord af te wachten naar de keuken.
Here i bring you pasta. En hij zet heerlijk dampende pesto spaghetti voor ons neer.
Ze is als een begeerlijke vrouw, zegt hij.
Niet te veroveren, niet te ontwarren.
Je proeft, je zult haar altijd blijven begeren. Maar nooit krijgen.
En je zult hier terugkomen, voor meer.
Buon appetito, et Benvenuti in Italia.

Kip caravan

Ik heb het één keer geprobeerd.

Kamperen.

Eigenlijk was het niet echt kamperen werd mij verzekerd.

Zo'n Kip (zo werd het type caravan genoemd) was eigenlijk meer een luxe huis op wielen.

Het was voorzien van eigenlijk alle luxe die je thuis gewend was. Alleen wat kleiner.

Ik moest echt eens mee. Kamperen was het ultieme vakantiegevoel.

Het gezin dat mijn uitnodigde waren fervente kampeerders.

En al was het zo begin mei wat fris, en werd er in het noorden wat nachtvorst verwacht.

De camping lokte. En men had daar al jaren een topplekje gereserveerd.

Vlak bij de kantine en het openlucht zwembad. En maar 500 meter van het dichtstbijzijnde toilet.

Want ehm. Er zat wel een chemisch toiletje in de kip. Maar die was slechts afgescheiden door een gordijntje.

En eigenlijk was het tevens voorraadkast, slechts gescheiden door een handig inklapbaar deurtje waarachter de jam en kadettjes voor het ontbijt werden bewaard.

Slecht verteerd kon men de die dag gegeten bruine bonen achter het gordijntje horen kletteren en knetteren.

Ik prefereerde de dixie aan het einde van het veld.

Het regende twee weken lang. In de ochtend werd het bed ingeklapt en werd het bed tot bank ingeklapt waarbij een tafeltje werd opgevouwen.

Hieraan werd ontbeten.

Dan tot het middageten, ganzenborden, pim-pam-pet en monopoly op de vierkant houten bank in de onverwarmde caravan.

Als het even stopte met regenen, werden de tuinstoeltjes uitgeklapt voor koffie met de buurtjes.

Daar werd gezellig Hazes bij aangezet met een volume om voor de camping op te dansen.

Bij de buren werden dan mouwen en shirts omhooggetrokken om te kijken wie de mooiste tatoeage had.

De buurman won, hij kon de zeemeermin rond zijn navel laten dansen door een vetrol op zijn bierbuik te laten lillen.

Mocht je s ‘avonds een toilet willen bezoeken nam je een rolletje toiletpapier en een zaklamp mee.

Door de wirwar van struikeldraden scheerlijnen liep je dan langs de tenten naar de dixie toiletten.

Iedere caravan de je op de terugweg passeerde was een Kip caravan.
Ze waren erg populair.

Ik werd s'ochtends wakker tussen vier Spaans sprekende toeristen die me onder onverstaanbare verwensingen de kip uit gooiden vier caravans verwijderd van mijn bedoelde bestemming.

Thuis gekomen boekte ik een last minute weekje in een viersterren hotel in Malmö Zweden.

Badkamer en suite, zover mogelijk verwijderd van Andre Hazes en uitklapbare dingen.

Kobo

Oma heeft een Kobo voor haar verjaardag gekregen.
Een Kobo is een e-reader waarop je elektronische boeken lezen kan, leggen we haar uit.
Was de pinpas, elektronische parkeermeter en mobiele telefoon al haast een onneembare veste.
Het apparaat met haar favoriete schrijvers en al hun boeken is zo mogelijk een nog grotere hobbel.

"Dus er staat meer dan één boek op deze machien?".
- Ja een stuk of zestig, ma. Allemaal van je favoriete schrijvers.

"Maar dat past toch helemaal niet."

- Jawel, dat is iets elektronisch, dat kan allemaal in dat apparaat, kijk maar.
- Hier, zie je al de voorkanten van de boeken.

"Oh ja, het is toch wat, hoe dat toch allemaal kan"
"Maar dat is toch veels te duur."

- Viel wel mee, en het is van ons allemaal!

"Nou bedankt hoor maar, hoe sla ik nou een bladzijde om, er zitten toch geen blaadjes in?"

- Aan de rechterkant klikken om een bladzijde om te slaan, of links om terug te gaan."
- Nee, op het schermpje. Niet aan de zijkant van het apparaat. Dat is de uit knop.
- Kijk zo.
- Of met je vinger een vegende beweging over het scherm maken, van rechts naar links.

"Ja, maar dan komen er toch allemaal vieze vingers op."
"Zit ik een tompoes met mijn vingers te eten, want een tompoes die valt niet met een vorkje te eten."
"Dan zitten mijn vingers helemaal onder dat plakkerig spul van bovenop de tompoes of van de pudding."
"Komt dat allemaal op dat schermpje te zitten van dat dure machien, die plak en die pudding."
"Dat is toch zonde, van zo'n duur ding/"

- Gewoon niet lezen tijdens het tompoes eten, ma.

"En als ik klaar ben met mijn boek, hoe weet ik dan waar ik was. Moet ik dan helemaal elke schermpje vegen tot ik er ben?"

- Nee dat onthoud het apparaat. Waar je gebleven bent.

"Oh, maar nu staat hier iets met instellingen op het scherm."

- Heb je per ongeluk op het plaatje van de moersleutel boven geklikt.
- Zo.., nu is ie weer terug.

"Wat betekend dat, wifi niet gevonden?”

- Ah, ja die zal ik even uitzetten. Is voor internet maar dat hebben jullie niet.

"Ik zit nou in een heel ander boek, heb ik iets verkeerd geklikt?."

- Nee je was bij de voorkant van alle boeken waar je een boek kunt kiezen en nu heb je een ander boek gekozen."
- kijk..., zo kom je weer terug.

"Oh ja, heel mooi jongen ik ga het van de week eens proberen."
"Heb je het bonnetje nog?."

- Ja we hebben het bonnetje nog. Maar ga het eerst maar eens proberen.

Een weekje later.
- En ma wil het een beetje lukken met de e-reader?.

"Ja jongen hartstikke handig."
"Ik had een hele dikke pil van haar van Montefiori"
"Tweehonderdvijfig bladzijdes. Ging over een rijke familie, en dat zij dan ging verhuizen en verliefd werd op een ander."
"Maar dat kon ik natuurlijk niet in één keer lezen, 250 bladzijdes"
"Dus dan stop ik die e-reader der tussen dat ik precies weet waar ik gebleven ben."

"Hartstikke handig, ben der blij mee."
"Bedank je je zusters ook?"

Krabbertje

Het is niet dat ik het me niet kan veroorloven hoor elektrisch.
Maar dat ik het gewoon niet echt scheren vind.
Ik heb ze ook echt wel geprobeerd. De ronddraaiende wieletjes van Philips waar als je een snor hebt de haren zo lekker gemeen in kunnen blijven steken.
Of de Braun met heen en weer vibrerend blad die stoppels rond de oren negeert tot ze uitgroeien tot paardenstaart.
Maar ik hou het gewoon liever bij nat.
Met een ijzeren krabbertje met vlijmscherpe mesjes die in een paar minuten de kin tot aaibaar glijbaan glad roetscht.
Lekker met veel dik geurend scheerschuim.
Uit de euroknaller spuitbus.
S ‘ochtens voor de spiegel vermomd als Kerstman met een krabbertje in twee minuten een fris geschoren hoofd.
En dan vers uit de fles, de kin en wangen, ruim besprenkelen met aftershave.
Alsof iemand je met de vlakke hand een aantal malen in het gezicht heeft geslagen, en in je oor schreeuwt om wakker te worden.
Liefst old spice, of iets zwaar geurend op basis van alcohol.
Heerlijk walmend naar het ontbijt. Waar men vader reeds aan hoorde ruiken.
Dan een boterham met knoflook en pindakaas.
En een salamiworst voor onderweg.
De deo vijf minuten voor vertrek langs torso, nek en oksels.
En voor het instappen in de trein wat Dolce en Gabbana achter de oren.
 
Gek genoeg, midden in de spits.
Altijd voldoende plaats in de trein.