Rijbewijs

Vanmiddag via sms het verlossende bericht dat zoon Pim zijn auto-examen heeft gehaald.

Net te laat om nog gebak mee te nemen wat trouwens onderweg toch tot ijstaart verworden zou zijn. Want het is klappertandend koud op de fiets vandaag.
Maar goed, een klein feestje vanavond dus.
Nu alleen nog de angst overwinnen om de autosleutels bij tijd en wijle af te staan.
De volgende dag met wapperend roze rijbewijs de eerste autorit.
Kom pap we gaan !!

Het energie zuinige autootje laat je voelen dat je leeft.
Heerlijk dat tintelende bloed dat door de aderen giert bij het met hoge snelheid naderen van een kruispunt.

Lekker hoor die hartslag die de adamsappel naar buiten probeert te duwen terwijl je balancerend langs de waterkant scheert terwijl de witte knokkels zich vast klemmen aan de zitting van de bank.
 
Vooral minzaam glimlachen terwijl je hem complimenteert met de beheersing van het bliksemsnelle voertuig.

Een klein schietgebedje voor de fietser die nietsvermoedend de gelijkvloerse kruising oversteekt.
En de rechtervoet bedwingen om niet in reflex mee te remmen.

Veilig teruggekeerd. Met zes keer achteruit in parkeren, ben ik me bewust van mijn eigen sterfelijkheid. 
Snel een kasteelbiertje opengetrokken.
Iets meer alcohol dan mijn normale palm bier, maar even noodzakelijk om mijn protesterend lichaam te kalmeren.

Morgen weer pap...?

Zeker jongen, zeker.