Een
fiets in Amsterdam is een onontbeerlijk vervoermiddel.
De Amsterdamse straten bestaan voornamelijk uit op elkaar wachtende auto's en volle parkeerplaatsen. Alleen een fiets of tram kan zich hierdoor nog enigszins bewegen. Tegen alle bomen, rekken en muren staan ze dan ook geparkeerd.
Eén van deze fietsen is die van mijn dochter. Maar het enige wat van deze fiets nog werkt is het dubbeldikke hangslot dat zorgt dat niemand anders als zijzelf er mee weg kan fietsen.
"Negentig euro, negentig euro pap, vraagt de fietsenmaker." zangerd ze door de telefoon over haar kapotte fiets. Dat kun je als verantwoordelijke vader natuurlijk niet over je kant laten gaan.
Geen punt kind, ik kom dat ding halen en repareer hem hier onmiddellijk. Tenslotte heb ik dertien jaar naast een fietsenmaker gewerkt, en vaak genoeg gezien hoe handig hij dat deed.
De fiets is van het merk Hollandia. En de merksticker is ongeveer het enige Nederlandse onderdeel op de fiets. De rest van het voertuig is gemaakt van een blikkerig metaal wat door vermoedelijk Taiwanese arbeiders vreugdeloos in elkaar gebogen en gehengst is tot de vorm van een fiets ontstond.
De trapas moet vervangen worden concludeer ik al snel na een grondig onderzoek.
En de ketting, die moet ook. De ketting nu is een bruinroestige op elkaar geoxideerde klont die ik losknip van de tandwielen.
De trapas moet eraf, maar de juiste sleutel ontbreekt.
Een waterpomptang rukt na een zesde poging bijna mijn vinger eraf en ik ram veilig de fiets in een hoek, eerst morgen maar een moersleutel halen die wel past.
Ik koop de volgende dag een ketting en een sleutel waarmee ik s ‘avonds handig de trapper en het tandwiel verwijder. De trapas blijft echter zitten, en na weer een poging met de waterpomptang een lichaamsdeel los te maken staak ik mijn pogingen. Eerst daar maar weer eens een passende stuk gereedschap voor halen bij de Halforts.
Die kennen mijn chinees Aziatisch gefabriceerde trapas niet, maar op internet vind ik voor 8 euro alsnog een passend stuk gereedschap.
De postbode brengt deze een paar dagen later langs en zowaar past het ding.
De moer schiet in razend tempo los. Maar een poging de andere kant los te maken strand weer op een niet passende sleutel. Ik zie in gedachten ergens in Taiwan in een fietsenfabriek een groep kleine mannetjes zich bescheuren bij het idee dat er ergens in Nederland straks iemand hun trapas moet gaan vervangen, hahaha met twee verskillende niet passende moeren aan elke kant.
De immer handige waterpomptang maakt een jaap in mijn vinger en ik stier ziedend de huiskamer in. Daar gaat iedereen opzij terwijl ik mijn jas pak om de grootste Engelse moer sleutel te kopen die ik kan vinden.
De past... (maar ja die past ook op alles)
Mooi ketting erom, en tien minuten later staat de fiets weer kittig trappend te glimmen in de schuur.
Als nieuw.
Een berichtje van mijn dochter.
Pap.... ik heb op Marktplaats een andere fiets gekocht.
Vijftig euro maar..
Dus geen stress, doe maar rustig aan, ik ben voorlopig gered.
De Amsterdamse straten bestaan voornamelijk uit op elkaar wachtende auto's en volle parkeerplaatsen. Alleen een fiets of tram kan zich hierdoor nog enigszins bewegen. Tegen alle bomen, rekken en muren staan ze dan ook geparkeerd.
Eén van deze fietsen is die van mijn dochter. Maar het enige wat van deze fiets nog werkt is het dubbeldikke hangslot dat zorgt dat niemand anders als zijzelf er mee weg kan fietsen.
"Negentig euro, negentig euro pap, vraagt de fietsenmaker." zangerd ze door de telefoon over haar kapotte fiets. Dat kun je als verantwoordelijke vader natuurlijk niet over je kant laten gaan.
Geen punt kind, ik kom dat ding halen en repareer hem hier onmiddellijk. Tenslotte heb ik dertien jaar naast een fietsenmaker gewerkt, en vaak genoeg gezien hoe handig hij dat deed.
De fiets is van het merk Hollandia. En de merksticker is ongeveer het enige Nederlandse onderdeel op de fiets. De rest van het voertuig is gemaakt van een blikkerig metaal wat door vermoedelijk Taiwanese arbeiders vreugdeloos in elkaar gebogen en gehengst is tot de vorm van een fiets ontstond.
De trapas moet vervangen worden concludeer ik al snel na een grondig onderzoek.
En de ketting, die moet ook. De ketting nu is een bruinroestige op elkaar geoxideerde klont die ik losknip van de tandwielen.
De trapas moet eraf, maar de juiste sleutel ontbreekt.
Een waterpomptang rukt na een zesde poging bijna mijn vinger eraf en ik ram veilig de fiets in een hoek, eerst morgen maar een moersleutel halen die wel past.
Ik koop de volgende dag een ketting en een sleutel waarmee ik s ‘avonds handig de trapper en het tandwiel verwijder. De trapas blijft echter zitten, en na weer een poging met de waterpomptang een lichaamsdeel los te maken staak ik mijn pogingen. Eerst daar maar weer eens een passende stuk gereedschap voor halen bij de Halforts.
Die kennen mijn chinees Aziatisch gefabriceerde trapas niet, maar op internet vind ik voor 8 euro alsnog een passend stuk gereedschap.
De postbode brengt deze een paar dagen later langs en zowaar past het ding.
De moer schiet in razend tempo los. Maar een poging de andere kant los te maken strand weer op een niet passende sleutel. Ik zie in gedachten ergens in Taiwan in een fietsenfabriek een groep kleine mannetjes zich bescheuren bij het idee dat er ergens in Nederland straks iemand hun trapas moet gaan vervangen, hahaha met twee verskillende niet passende moeren aan elke kant.
De immer handige waterpomptang maakt een jaap in mijn vinger en ik stier ziedend de huiskamer in. Daar gaat iedereen opzij terwijl ik mijn jas pak om de grootste Engelse moer sleutel te kopen die ik kan vinden.
De past... (maar ja die past ook op alles)
Mooi ketting erom, en tien minuten later staat de fiets weer kittig trappend te glimmen in de schuur.
Als nieuw.
Een berichtje van mijn dochter.
Pap.... ik heb op Marktplaats een andere fiets gekocht.
Vijftig euro maar..
Dus geen stress, doe maar rustig aan, ik ben voorlopig gered.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten