Kampioenschappen hoesten

S'nachts wisselend op de bank of in bed, want in huis vindt dit jaar de nationale hoestwedstrijd plaats. 

Bedoeling van dit kampioenschap is zo lang en hard mogelijk een hoest aan te houden. Bijna flauwvallen vanwege zuurstofgebrek of happen naar adem scoort extra punten. 

De verscheidenheid aan tinten rood van het hoofd worden in de eindscore meegenomen. Een volledig gebrek aan kleur of Ferrari rood levert uiteraard de hoogste score op. 

Bedoeling is bij het hoesten het bovenste topje van de longen weg te blazen zodat een lang rauw gevoel de borstkas blijft beheersen.
Iedereen in huis doet mee want inmiddels heeft de door mij begonnen griep zich als een razend vuurtje binnen het gezin verspreid.

Helaas voor de rest van het deelnemersveld stond ik tot gisteren bovenaan in de competitie.

Om de wedstrijd nieuw elan te geven hebben we besloten de hoeveelheid snottebellen of gradaties groen hiervan ook mee te tellen.

Mijn oudste zoon wist hierop een prachtig glanzend felgroene bol uit het linker neusgat te presenteren.

Maar mijn jongste zoon wist dit vlak voor de finish nipt te verbeteren door met een rood doorlopen hoofd zowel bubbels naar buiten te blazen uit het linker neusgat, als een lange draad door het rechter neusgat weer naar binnen te snuiven.

Een prestatie die geen van ons wist te evenaren.
En daarmee was de winnaar bekend.