Eindelijk de nieuwe computer muis uitgepakt.
Hij lag al sinds mijn verjaardag te wachten om aangesloten te worden.
De muis is verpakt in een hard doorzichtig gegoten plastic.
Deze verpakking is ogenschijnlijk ontworpen door een aantal plichtgetrouwe vaders wiens kinderen de opleiding krankzinnigenzorg gevolgd hadden en tot voor het ontwerp nog zonder werk zaten.
Inmiddels afgestudeerd kunnen de zonen het werk niet meer aan.
Bonkend aan de deur van de door hen beheerde klinieken staan met ongeopend gebutst verkreukeld, verbrand en van messteek voorziene verpakking, een verse wanhopig kwijlende meute patienten te wachten.
Smekend om de psychiatrische kliniek binnengelaten te mogen worden.
Ikzelf heb de verpakking uiteindelijk na hard op de tafel slaan, scheurend met de tanden en vlijmscherpe schaar open weten te krijgen. Slissend en slechts gewond aan de duim en de wijsvinger blijkt de muis buitengewoon fantastisch te werken.
Rollend aan het wieltje schieten de schermen voor en door de monitor, en al bij zes keer klikken opend zich het gewenste programma. Naar links gaan betekend dat de cursor rechts naar boven gaat. En vice versa. Maar dat is een kwestie van wennen.
Ook verschijnen er, hoewel het toetsenbord niets van doen heeft met het functioneren van de muis, als vanzelf spontaan letters op het scherm.
Inmiddels vallen er ook wat letrs wg wardor d tkst wt vreemd o ht shrm kmt. En door woorden elkaar te staan.
Maar een kniesoor die een gegeven paard...
Hij lag al sinds mijn verjaardag te wachten om aangesloten te worden.
De muis is verpakt in een hard doorzichtig gegoten plastic.
Deze verpakking is ogenschijnlijk ontworpen door een aantal plichtgetrouwe vaders wiens kinderen de opleiding krankzinnigenzorg gevolgd hadden en tot voor het ontwerp nog zonder werk zaten.
Inmiddels afgestudeerd kunnen de zonen het werk niet meer aan.
Bonkend aan de deur van de door hen beheerde klinieken staan met ongeopend gebutst verkreukeld, verbrand en van messteek voorziene verpakking, een verse wanhopig kwijlende meute patienten te wachten.
Smekend om de psychiatrische kliniek binnengelaten te mogen worden.
Ikzelf heb de verpakking uiteindelijk na hard op de tafel slaan, scheurend met de tanden en vlijmscherpe schaar open weten te krijgen. Slissend en slechts gewond aan de duim en de wijsvinger blijkt de muis buitengewoon fantastisch te werken.
Rollend aan het wieltje schieten de schermen voor en door de monitor, en al bij zes keer klikken opend zich het gewenste programma. Naar links gaan betekend dat de cursor rechts naar boven gaat. En vice versa. Maar dat is een kwestie van wennen.
Ook verschijnen er, hoewel het toetsenbord niets van doen heeft met het functioneren van de muis, als vanzelf spontaan letters op het scherm.
Inmiddels vallen er ook wat letrs wg wardor d tkst wt vreemd o ht shrm kmt. En door woorden elkaar te staan.
Maar een kniesoor die een gegeven paard...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten