Koolwitjes

Mijn favoriete groente is groene kool.
De smaak van deze plant heeft moeder natuur vervangen met een ruime mate van bittere vitaminen.
De groen gekookte drap werkt uitstekend als afbijtmiddel, montagekit of Jehova verdrijver.
Een potje tot pap ingekookte groene kool aan een deurklink houd zelfs de meest gelovige Jehova getuige op een eerbiedwaardige afstand.
Je hoort ze "ach arme" mompelen en een wees gegroet maria prevelend wegvluchten.
Bekeerd, want men heeft zojuist het kwaad gezien.

Om onverklaarbare redenen heb ik echter een aantal groene kool liefhebbers in huis.
Soms verdeeld moeder natuur de genen op verrassende wijze.
Er is op verschillende wijze geprobeerd mij het ook te laten smaken.
Maar zelfs gemengd met gebraden kipfilet, hopjesvla of chocolade mousse is het spul door mij niet weg te krijgen.
Volgens mijn vrouw ligt het aan de versheid van het product.
Om het ultra vers te krijgen is een stukje prachtige bloementuin opgeofferd voor een rijtje van deze groene koolplanten.
En ondanks de tropische temperaturen gedijden de planten uitstekend.
Ze groeiden uit tot monsterlijke proporties.
Veel en grote afschrikwekkende koolplanten die de huisdieren op afstand hielden.
Gelukkig bracht de nabijgelegen vlinderstruik redding.
Koolwitjes bezochten struik en daarna de koolplanten frequent.
Deze beesten hebben bij geboorte dan ook een chromosoom afwijking meegekregen.
Je ziet ze vaak vrolijk doelloos rondfladderen.
Alsof het leven vrij en zorgeloos is.

Inmiddels echter hebben de nakomelingen van het koolwitje hun werk gedaan.
En behoort de vlindersoort tot mijn favoriete insecten.
Ik heb dan ook onmiddellijk een vlinderkastje opgehangen ter bescherming en instandhouding van het soort.
Zo doet iedereen wat ie kan.