Frozen

Het was vannacht de zevende strenge vorst nacht.

Op de fiets goed ingepakt met dikke wanten kan me echter niets gebeuren.

Elke door ijzel veroorzaakt val wordt gebroken door een dikke gewatteerde jas en muts met vulling.

Onderweg haal ik zwaar hijgende scholieren in.

De accu's van hun elektrische fietsen hebben last van de kou.

En nu moeten ze zoals in vroegere dagen volledig op eigen kracht de pedalen rond krijgen.

Ze grijnzend voorbij fietsend zie ik langs het water de afgelopen week het ijs groeien.

Halverwege de week steekt de eerste waaghals een slootje over.

En net voor het weekeinde zie ik de eerste witte schaatssporen op het zwarte ijs.

"It giet oan"

 

De kleinkinderen komen een nachtje logeren.

Wat of er gegeten moet worden die avond.

Pannenkoeken of poffertjes? is de vraag.

Het worden poffertjes.

 

Het kerststalletje mag gezet.

De ooit voor ons huwelijk gekochte beeldjes worden van zolder gehaald.

Uit de kranten gewikkeld worden ze bewonderd en blijkt het prachtig speelgoed.

Bij de kerstengel wordt een Barbieschoentje gepast.

En een schaap verliest bij een auto-ongeluk in de kamer een poot.

Uiteindelijk staan de beelden weer in het stalletje.

Een schaap ligt op zijn rug met een gelijmde poot in de kribbe.

Barbiepop Ken heeft zich ontfermt over het kerstkind.

Maar we missen een ezel.

Die blijkt bij het paard te staan, een Barbiehuis verder.

Ja natuurlijk, zegt mijn kleindochter, het zijn vriendjes.

 

Mijn kleinkinderen hebben nog geen schaatsen.

Voor Olle mijn kleinzoon, nog niet echt noodzakelijk, die oefent zijn eerste stapjes nog schuifelend door de kamer achter een kinderstoeltje.

Maar mijn kleindochter is al vier.

Daar hadden door de ouders al twee zomers geleden de eerste voorbereidingen getroffen moeten worden.

Minimaal een paar Noorse kinder schaatsen hadden aangeschaft dienen te worden en een eerste gezamenlijke geschaatste halve marathon geoefend.

Maar het is zondag, dus even een paar glijijzers halen vandaag gaat niet meer lukken.

Dan maar op laarsjes de schaatsbewegingen maken.

 

De vaart met zwart ijs ligt te wachten aan het eind van de straat.

Oma gaat het vast proberen.

Maar het is ijzig koud, en er is een noordenwind opgestoken.

Met rode wangen komen ze na een kwartiertje terug.

"Ik heb geschaats Opa"

"Op mijn laarzen."

"Ga je nu mee kleuren.?"

Het Frozen Disney sprookje blijkt uitgewerkt.

Volgend jaar echte schaatsen.