Het moestuinseizoen is weer begonnen.
En er liggen gipsplaten te wachten om vastgeschroeft te worden op plafondbalken.
De wekker heeft nog het werkdag ritme dus ik sta vroeg op om een stukje te gaan spitten.
Mijn kleine gemotoriseerde frees machine komt op dit moment niet door de modder die moestuin heet.
Dus ouderwets handwerk i
s verreist.
Aardappelen moeten snel gepoot, en bietjes en erwtjes zo snel mogelijk gezaaid.
Patrick belt. Hij belde gisteren al om me te feliciteren met mijn zestigste verjaardag.
Een dag te vroeg, zo als elk jaar, dus we pesten elkaar met de vroege symptomen van alzheimer op leeftijd.
Vandaag de herkansing.
Twee uurtjes spit ik, onderwijl appjes en facebook berichtjes beantwoordend.
In de supermarkt koop ik een taartje.
Een zak witte bolletjes en een blik knakworstjes.
Ik app mijn vrouw die aan het werk is. Taart voor bij de koffie.
En een verjaardags lunch voor mij.
Wat ik wil voor mijn zestigste verjaardag?, vroeg ze afgelopen week.
Mijn kinderen en kleinkinderen om de eettafel antwoorde ik.
Dus Zondag komen de kinderen en kleinkinderen en worden er een berg pizza's besteld.
De plafondplaten zijn tweemeter en zestig centimer lang.
Te lang om in je eentje vast te houden.
Daarnaast biijft de glaswol isolatie niet zitten.
Ik balanceer met mijn hoofd geknikt om de plaat met mijn schouder aan te drukken, een schroefboormachine in een hand en mondvol schroeven in mijn mond.
Dat mislukt volledig. Een nieuw plan dient verzonnen.
Dus ik span touwtjes tussen de balken over het plafond waar ik de isolatie tussen hang.
En maak twee verplaatbare houten latten waar ik de platen in schuif om ze twee centimeter boven het plafonc te laten zweven.
Op de juiste plaats gedrukt schroef ik ze vervolgens vast,
Dat werkt.
Bij het derde broodje worst zit de helft van de platen vastgeschroeft.
Wat ik wilde eten voor mijn verjaardag vroeg mijn moeder me als kind.
Spaghetti was meestal het antwoord.
De pasta van toen bestond uit sliertjes die waren roodgemaakt met tomatenpuree.
Er zat geen groente tussen, enkel soepballetjes of door mijn moeder gedraaide gehaktballetjes.
Het was buitenlands eten, helemaaluit Italie wat je op een speciale manier eten kon.
De lange slierten moest je draaien op een vork. Waarna je de sliertjes helemaal naar binnen kon slurpen.
Een rode mond en een bord vol balletjes bleef vervolgens over, heerlijk.
Op mijn zestigste kook ik verse spaghetti met rul gehakt, knoflook en een pan vol groente.
Ik nam nog een pastinaak mee van de tuin die ik schoonmaak en in snippers snij.
Ik slurp een sliertje naar binnen om te proeven.
Perfecto.
Mijn moeder belt. "Gefeliciteerd mee oew zestigste."
Hoe mijn verjaardag verliep.
Perfect Mam antwoord ik.
En vanavond italiaan eteb.
Spaghetti.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten