Als klein jongetje vertelde mijn moeder me dat slechte mensen in het gevang terecht komen.De plisie pakt ze op en brengt ze naar de koepel.
Daar werden ze opgesloten in naargeestige kamertjes waar hun enige vertier bestaat uit het pulken van de pluisjes in hun navel.
En denk nou niet dat het daar een pretje is.
Ze krijgen alleen boterhammen met spinnenkoppen te eten.
Met daarbij een roestig glas water.
Want voor criminelen geen glazen ranja.
Ze krijgen alleen boterhammen met spinnenkoppen te eten.
Met daarbij een roestig glas water.
Want voor criminelen geen glazen ranja.
Maar er was dus blijkbaar wel iemand die de dikke kruisspinnen geduldig
ontdeed van hun pootjes alvorens ze op het brood te sprenkelen.
Een barmhartige actie die zorgde dat het beleg in ieder geval niet van hun boterham wegliep.
Een gebocheld oud mannetje dat ooit als kind een paar kauwgomballen gejat had en die men na al die jaren opsluiten vergeten was vrij te laten.
Hij ontdeed trouw elke dag de duizenden spinnen van hun pootjes, haalde de spinnenwebben voor de ogen weg en smeerde halvarine op de beschimmelde boterhammen.
Halvarine onder de spinnenkoppen, want echte boter, daar wordt je alleen maar dik van.
Als kind bleef ik buitengewoon braaf.
Ik stal geen kauwgomballen.
Mijn voorkeur lag sowieso bij Belga kauwgoms.
Rechte stukjes roze gum in als toffee opgerolde glimmende papiertjes.
Met een plakplaatje aan de binnenkant.
Stoere plaatjes die als er getatoeëerde Donald Duck figuren bestonden zo voor echt konden doorgaan.
Liep ik stoer bellen blazend door de straat met op de ontblootte bovenarm een afbeelding van een lachende Katrien Duck.
Bij zes gekauwde Belga's was het zaak de geblazen ballon niet op zijn grootst te laten knallen.
De kauwgom had behalve rek ook een enorme kleefkracht.
En mijn moeder had geen moeite de roze flarden uit mijn haar te knippen.
Voor spinnen heb ik nooit angst gehad.
Juist deze maanden beginnen ze buiten weer tot leven te komen.
Bij het naar binnengaan van de schuur moet ik soms hele plukken web uit het schaarse haar halen.
Klevering als roze geknapte kauwgomballen.
Alleen de smaak.
De smaak van verse kruisspinnen.
Ik zal er mijn hele leven niet aan wennen.
Een barmhartige actie die zorgde dat het beleg in ieder geval niet van hun boterham wegliep.
Een gebocheld oud mannetje dat ooit als kind een paar kauwgomballen gejat had en die men na al die jaren opsluiten vergeten was vrij te laten.
Hij ontdeed trouw elke dag de duizenden spinnen van hun pootjes, haalde de spinnenwebben voor de ogen weg en smeerde halvarine op de beschimmelde boterhammen.
Halvarine onder de spinnenkoppen, want echte boter, daar wordt je alleen maar dik van.
Als kind bleef ik buitengewoon braaf.
Ik stal geen kauwgomballen.
Mijn voorkeur lag sowieso bij Belga kauwgoms.
Rechte stukjes roze gum in als toffee opgerolde glimmende papiertjes.
Met een plakplaatje aan de binnenkant.
Stoere plaatjes die als er getatoeëerde Donald Duck figuren bestonden zo voor echt konden doorgaan.
Liep ik stoer bellen blazend door de straat met op de ontblootte bovenarm een afbeelding van een lachende Katrien Duck.
Bij zes gekauwde Belga's was het zaak de geblazen ballon niet op zijn grootst te laten knallen.
De kauwgom had behalve rek ook een enorme kleefkracht.
En mijn moeder had geen moeite de roze flarden uit mijn haar te knippen.
Voor spinnen heb ik nooit angst gehad.
Juist deze maanden beginnen ze buiten weer tot leven te komen.
Bij het naar binnengaan van de schuur moet ik soms hele plukken web uit het schaarse haar halen.
Klevering als roze geknapte kauwgomballen.
Alleen de smaak.
De smaak van verse kruisspinnen.
Ik zal er mijn hele leven niet aan wennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten