Courgette

Gisteren kwam mijn zoon binnenwandelen met knotsen van courgettes.
Het type spaghetti courgette. Op eigen moestuin grootgebracht en diezelfde avond met bruut geweld gehalveerd.
Met wat echte spaghetti bij de hand voor het geval het geheel minder smakelijke uit de pan zou komen dan op het plaatje uit het receptenboek.
Door de pasta saus werden wat verse kipfilet blokjes gemengd samen met wat room, pesto en huisgekweekte peterselie.
De gehalveerde courgettes werden met een vork uitgehold. Gestreepte op zuurkool lijkende sliertjes uit het binnenste van de vrucht werden gekookt, afgekoeld en gezouten.
En verdomd het leek zowaar op de afbeelding uit het receptenboek. En het smaakte voldoende om volgend jaar een veldje vol van te planten.

Morgen staat er bloemkool op het menu.
Ik heb geprobeerd mijn eega ervan proberen te overtuigen dat er aan de rand van ons geliefde dorp kolonies hongerende konijnen wonene die smachtend wachten op onze bloemkolen.
Arme magere hangoren met rode oogjes die hun stampertjes elke avond zonder eten naar bed sturen.

Maar helaas ze is egoïstisch en wil ze zelf eten. Soms helpt het haar eetlust als er vanuit de kool gevulde pan langs de deksel nog wat rupsjes of slakken komen kruipen.
Een logisch gevolg van eigen biologisch gekweekt voedsel.

Na een avond zoeken in de achtertuin snel in de pan losgelaten heeft me dit al menig keer voor het eten van verschillende koolsoorten behoed.
 
Ik vrees echter dat ik er deze keer niet onderuit kom.
De zoektochten van afgelopen weken heeft de insecten populatie in mijn achtertuin met uitsterven bedreigd.
En er staan zeken nog twintig bloemkolen op de moestuin te rijpen.
Ik vrees dat ik komende week mijn zoon moet gaan helpen met schoffelen. 
Vannacht droom ik alvast van hongerige konijnen.
Geen zorg lieverds, hulp is onderweg.