Moederdag

Vanochtend ging de wekker om 7 uur.
Moederdag moeder was met haar dochter nog druk bezig een koffer af te wegen. Klaar om te vertrekken voor een citytrip naar Italië.
Wat weegt een vest?
Moet die handdoek wel mee?
Nee geen boek, ik heb een e-reader.
En dat fototoestel toch gauw een kilo, houd ik wel in de hand.
Aaaah, precies goed, 10 kilo.
Zie je wel dat het kan in één koffer.
Ik zucht en zet de koffers in de auto.

Lege snelweg op weg naar vliegveld Eindhoven. Paspoort en reisbescheiden check een uur verder in de auto rond Tilburg. Wat nog precies genoeg tijd zou geven om heen en weer te rijden voor het vliegtuig echt vertrekt.
Maar het hoeft niet, alles is compleet.

Op de terugweg naar huis stop ik om negen uur in Tilburg. Ik wil even van de gelegenheid gebruik maken een verrassingsbezoek af te leggen aan mijn moeder. Het is tenslotte Moederdag.
Wel nog even bloemen scoren maar dat zou moeten kunnen want in mijn geboortestad Tilburg zijn de winkels elke zondag open.
Helaas wel pas vanaf 12 uur lees ik in elke etalage.

Dan maar door de verlaten winkelstraten op weg naar het station, waar niets meer lijkt op de stad uit mijn jeugd. "We hebben geen bloemist meer" zegt de koffieverkoopster daar. Maar misschien bij de kleine stations Albert Heijn.
Op het raam van de mini supermarkt hang een briefje op de deur
" Vanwege omstandelijkheden vandaag pas om 12 uur geopend".

Ik loop een kilometer door naar de grote XL supermarkt en wacht tot deze om 10 uur opengaat.
Uit een emmer gris ik een bos verse witte en roze rozen, reken ze af en ga naar de inpakbalie om er een boeket van te mengen.
Het geheugen in mijn handen begint bladeren te verwijderen en bloemen korenschoof te schikken. Zo komt het jong geleerde vak toch nog eens van pas.
"Dat doet u handig" zegt een mijnheer achter me.
"kunt u dat voor mij ook doen?"
En voor ik het weet sta ik voor zeven mensen boeketten te schikken bij de Albert Heijn.

Bij mijn ouders in de flat aangekomen druk ik op de bel. Ik houd de bloemen voor de camera zodat ze niet kunnen zien wie er staat. "Jahaa". klinkt het slaperig door de Intercom. Bloemenservice roep ik met een Amsterdams accent. En de deur wordt opengedaan.

Er wordt gelijk koffie gemaakt. En het lijkt wel alsof er altijd gebak is.
Waard om even voor om te rijden.
Want met geen koffiezetapparaat te imiteren.
De koffie zo lekker als die van je eigen moeder.