Hout

De advertentie in de Woerdense courant was amper 10 cm groot.
Open haardhout af te halen voor de inwoners.
Vijftien euro per m2. maximaal 2 (kuub) per milleupas.

We wilden er op tijd bij zijn.
De deuren van het gemeentelijk stadserf gingen pas om tien uur open en om half tien sloten we ons aan bij de eerste rij wachtenden.
Mensen met aanhangers, kleine busjes en een enkele vrachtwagen stonden voor ons in de rij te wachten.
Om tien uur ging de poort open, en de eerste zes wagens gingen naar binnen om de aanhangwagentjes te vullen met hout.
Voor ons bezweek een bejaard echtpaar onder het gewicht van een boomstam.
Een teen werd bijna verbrijzeld onder een vallend stuk beukenhout.
En een vrachtwagen werd met de verzamelde milleupasjes uit de buurt tot de kruin volgeladen.
Dat duurde even.

Achter ons strekte de rij wachtende auto's zich langzaam uit tot het centrum van de stad. De stroom wachtende auto's had het verkeer daar volledig platgelegd.
Oei, dat ging uit de hand lopen want nog zo'n vijf wagens achter ons. En dan was het hout op.
Een gestreste gemeentewerker deelde wat laatste bonnetjes uit en begon mensen naar huis te sturen.
Wij vermaakte ons prima met zicht op drie tengere kantoorbejaarden die bijna braken onder het gewicht van hun boomstammetjes.
Steeds bij opladen kwam aan de andere kant van het bijna bezwijkende aanhangwagentje een ander stuk hout er weer afrollen.

Maar ja, toen waren we zelf aan de beurt.
En een kwart eikenboom is toch wat zwaarder dan een gemiddeld toetsenbord.
Bij het eerst getorste stuk hout voelde ik een stukje ruggenwervel verschuiven.
Een behulpzame gemeentewerker zag mijn rood aangelopen hoofd met gebarste adertjes in de ogen en bood mij geknakte ego zijn hulp aan.
Hij pakte een halve eikenboom met zijn pink op, legde een kwart lindeboom onder zijn oksel en hielp ons in rap tempo het geleende aanhangwagentje te vullen.
We rekende vijftien euro af en gingen huiswaarts.

Een Renault modus gezinsauto is niet berekend op het voortslepen van drie volgroeide eikenbomen.
Hulde aan de Franse autofabrikant die ons zonder kleerscheuren thuis liet komen.
En dank aan de geduldig toeterende stoet auto's achter ons.

Ik schatte dat een meegebrachte stam een week of drie zou moeten kunnen branden in ons huiskamer haardje.
We hebben er zo'n twaalf meegenomen dus we zouden de winter warmpjes moeten kunnen doorkomen.
De boomstronken passen echter met geen mogelijkheid door de deur van het haardje.
Komende weken ga ik het dus vooral warm krijgen van het hakken en kloven van de mastodonten hout.
Ik verwacht daar toch wel zo eind juni mee klaar te zijn.

Volledig gereed voor een koude zomer.