6 Maart
In Amsterdam is het huis leeg.
Het verhuisbedrijf is geweest, de laatste schoonmaak is gedaan en alles is klaar voor de sleuteloverdracht.
In Woerden staat de huisraad in het nieuwe huis opgestapeld.
De garage doet dienst als opslag want in de woonruimte is men de komende weken nog druk bezig met verbouwen.
Gisteren kregen we onze kleinkinderen te logeren en vandaag heeft onze dochter haar oude kamer weer betrokken.
Voor een paar weekjes, misschien wat langer, en alles in Woerden bewoonbaar is.
Schoonzoon slaapt bij zijn ouders in Woerden hoewel ook hij meer dan welkom was.
En werkt vanaf zijn thuis.
Dus zijn er weer dagelijks kinderen om ons heen.
En moet er s'nachts soms opgestaan.
Om poepluiers te verschonen, flesjes te legen of troost te bieden.
In plaats van het acht uur journaal dient onze kleindochter voorgelezen te worden.
En staat intussen een babyfoon te luisteren naar het gemurmel van haar broertje.
De woonkamer is een ravage.
Langs de eettafel loopt een treinbaan.
En vanaf de zandbak in de tuin is een spoor te volgen naar gekiepte zandhoorntjes op de aanrecht van de keuken.
Dan dient er van activiteit gewisseld.
Kleuren wordt kleien, wordt zandbak in de tuin en of Oma mee gaat naar de schommel of wandelen met de hond.
De riem van de hond kan ze zelf vasthouden, want ik ben al drie.
Maar om niet een kind (en hond) kwijt te zijn bij een overstekende haas wordt het beest als compromis ook door Opa of Oma vastgehouden.
In tussen kijkt de baby vanaf de kinderwagen aandachtig toe.
Het boek van Dikkie Dik is favoriet deze week.
Daar viert een letter elke paar pagina's een verjaardag.
Als Opa de letter noemt welke jarig is gaat ze in haar hoofd op zoek naar woorden die ermee beginnen.
De C van Cato is populair, en we keuren Kaas en Cent en Kaal (net als Opa), tot de eerste schooldag nog maar even goed.
Al is dat kaal natuurlijk onzin.
Pindakaas of worst vraagt mijn vrouw aan haar kleinkind.
Worst, antwoord ze. Nee pindakaas. Nee Worst.
Het wordt een halve boterham met pindakaas een halve met worst.
De baby krijgt iets geprakt met bietjes.
Nog geoogst uit Opa's tuin.
Het leid tot gitzwarte ontlasting.
Is altijd zo, zegt mijn Dochter.
Dus kan de ambulance afgebeld.
Volgend weekend kan er geklusd worden.
De kinderkamers mogen behang. Een mini olifant patroontje voor de ene kamer.
En iets met een nog ingewikkelder patroontje voor de andere kamer.
Speciaal in limited edition gemaakt behang.
Iets om elke vijftien minuten weer iets anders in te zien.
Voor kinderen met korte aandachtspanne.
En buitengewoon gestreste opa en oma behangers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten