Winter

Winter 2019.
Het zal me wat.
Verkeers-infarcten als het één graadje vriest.
Compleet ontregeld treinverkeer omdat er bevroren rijp zit op een bovenleiding.

Nee dan vroeger.
Vroeger had je tenminste echte winters.
Baande je je al scheppend een weg door de sneeuw naar
school.
Was er elk jaar een Elfstedentocht.
Na drie dagen strenge vorst.
Moest je losgebikt worden als je buiten stond te wildplassen.
Je paste bij het afzetten van je muts op dat er niet een oor aan bleef plakken.
En menig zwart afgevroren teen bleef achter in een sok.

Ja vroeger.
Dat was andere koek.
Daar duurde een winter tot begin juni.
Werd er de hele zomer hout gehakt.
En stookte men alles wat maar branden kon.
De kraan was altijd bevroren.
Dus je nam je bad in een wak van de sloot.
Afdrogen met een planken handdoek, en dan voor de tv, haartjes nat, Swiebertje kijken.
Elke dag was er erwtensoep.
Die sneed moeder dan in plakken.
Ook voor s' ochtend op je boterham.
Met als je lief was een bevroren stukje worst daarbij.
Vader was s' winters altijd thuis.
Brandweerman.
"Mee ijs kunde nie blusse", zei die dan.
Terwijl hij een paar meubelstukken tot houtjes hakte.
Ja de winters van vroeger.
Wie verlangt er niet naar terug.
Toen er nog karakter werd gekweekt.
En schimmel in de badkamer.

Toen maakte men nog spullen die altijd bleven werken.
Reed je veertig jaar in dezelfde auto.
En kocht je één keer in de tien jaar eens een nieuwe onderbroek.

Nee dan de huidige tijd.
Mijn vier jaar oude verwarmingsketel heeft het begeven.
Er knippert een hinderlijke ledje met de mededeling 'fout opgetreden' op het console.
En uit de kraan komt alleen maar koud.
Kleine wolkjes stoom uit mijn mond die avond op de bank tijdens "the voice".
Een vliesje ijs op het water in mijn bad.
ik had ook deze zomer hout moeten hakken.
Nooit in het verleden geleerde lessen vergeten.
De monteur komt pas morgen.
"Ben je gehecht aan het kastje in de gang?" informeer ik met bijl in de hand..
Ik heb het koud.