Voornemens

Eigenlijk heb ik er een hekel aan.
Goede voornemens.
Er komt meestal niets van terecht.
De buikspiertrainer staat al jaren stof te verzamelen op de zolder.
En ik heb het nieuwe trainingspak één keer aangehad.
Ze hebben zeker een halve kilometer gerend mijn nieuwe sportschoenen.
Om hoesten terug wandelend in een doos te belanden.
Nooit meer aangetrokken.
Het is niet het gebrek aan wilskracht.
Want als ik iets echt wil gebeurt het.
Een familie-zak paprikachips bijvoorbeeld.
Pure wilskracht die op een avond leeg te eten.
Een avond "Boer zoekt vrouw" met mijn echtgenote meekijken.
Pure wilskracht.
Een voor de grap ooit van vrienden gekregen legpuzzel met duizend stukjes, close-up van een wolkeloze hemel.
In een weekje gelegd.
Gefotografeerd met een lachend gezicht daarboven, om naar de gulle gevers te verzenden.
 
Het zijn de dingen die moeten die meestal wel lukken.
De zogenaamde "need to haves".
Het zijn de "nice to haves" die goede voornemens behoeven.
En stranden in goede bedoelingen.
 
Mijn "nice to have" lijstje voor dit jaar.
Zes kilo afvallen.
Haar tot op de bilnaad.
En niet daarin.
Al mijn groenten van eigen tuin.
Eind januari een vers gespit onkruid veldje.
En de conditie van Ebke.

Mijn "need to haves".
Meer tijd voor en met mijn dierbaren.
Om samen de volgende jaarwisseling in goede gezondheid nieuwe lijstjes te kunnen maken.

Voor iedereen een goed 2019.
Veel wilskracht gewenst.