Ministeck werd in 1967 door de Duitser Helmut Gottwald ontwikkeld.
Het bestaat uit kleine gekleurde mozaïek steentjes die op een kunststof plaat gedrukt kunnen worden.
Je kon daar prachtige fantasie "kunstwerken" mee maken of uit een meegeleverd voorbeeld boekje meesterlijke kunstwerken na-prikken.
De steentjes zijn een centimeter groot, en een millimeter of 3 breed.
Voor een nachtwacht had je zo'n 24.382.722 steentjes nodig.
Geloof me ik heb ze geteld.
Het kon ook niet anders dan een Duitser zijn die het martelspeelgoed heeft bedacht.
Ergens rond mijn zesde levensjaar kreeg ik van een toen nog volledig bruin geschminkte Piet met Sinterklaas mijn eerste doos.
Een doos met daarin twee plastic bodemplaatjes en zes gekleurde zakjes met steentjes.
Er kwamen ook nog andere cadeaus ter tafel maar die heb ik verder niet gezien, ik was aan het ministecken.
Mijn eerst geprikte ministeck kunstwerkje was een mozaïekje van een paddenstoel.
Een rode, met witte stippen.
Op mijn twaalfde prikte ik da Vinci's Mona Lisa op een levensgrote ondergrond.
En in mijn pubertijd vooral veel mozaïeken van schaars geklede meisjes.
De hormonen, zult u begrijpen.
Ik werd als een zonderling gezien.
Die alleen maar de gehele dag bezig was met het steken van plastiek gekleurde steentjes.
De vaardigheid was ongekend.
Inmiddels was ik het twee dimensionale plastic bordjes steken ontstegen.
En ging begin jaren 80 in mijn geministeckte glitterpak de dansvloer op.
Om daarna op mijn geministeckte puch motorfiets naar huis te rijden.
Ik moest stoppen toen mijn ouders op een avond thuis kwamen door de nieuw geministekcte voordeur.
En op de bank hun in plastick steentjes opgebouwde evenbeeld zagen zitten.
Ik bracht zes maanden door in een sanatorium.
Het duurde een maand voordat ik stopte de boterhammen in blokjes tot figuurtjes te stapelen.
En nog eens een maand later kon ik ook de hagelslag onaangeroerd laten liggen.
Al bleef de neiging er een afbeelding van te herschikken jarenlang aanwezig.
Inmiddels gaat het goed.
Ik woon in een fijn huis waar alleen een mozaïek op de muur in de badkamer aanwezig is.
Niets bijzonders. Grijstinten vierkante steentjes in willekeurige volgorde door elkaar geprikt.
Maar in de winkel liggen de eerste pepernoten.
Gewoon verschillende tinten nootjes willekeurig door elkaar in een zak bij elkaar gemixt.
Willekeurig terwijl als je ze op een bepaalde manier naast elkaar zou leggen, of stapelen, er in kleurschakering een prachtig relief mee gemaakt zou kunnen worden.
Van een Schimmel of een troep pieten op een dak.
En wat je niet met een paar dozen m&m's of smartlies kunt maken.
Ja ministecken, een prachtige hobby.
Een doos met daarin twee plastic bodemplaatjes en zes gekleurde zakjes met steentjes.
Er kwamen ook nog andere cadeaus ter tafel maar die heb ik verder niet gezien, ik was aan het ministecken.
Mijn eerst geprikte ministeck kunstwerkje was een mozaïekje van een paddenstoel.
Een rode, met witte stippen.
Op mijn twaalfde prikte ik da Vinci's Mona Lisa op een levensgrote ondergrond.
En in mijn pubertijd vooral veel mozaïeken van schaars geklede meisjes.
De hormonen, zult u begrijpen.
Ik werd als een zonderling gezien.
Die alleen maar de gehele dag bezig was met het steken van plastiek gekleurde steentjes.
De vaardigheid was ongekend.
Inmiddels was ik het twee dimensionale plastic bordjes steken ontstegen.
En ging begin jaren 80 in mijn geministeckte glitterpak de dansvloer op.
Om daarna op mijn geministeckte puch motorfiets naar huis te rijden.
Ik moest stoppen toen mijn ouders op een avond thuis kwamen door de nieuw geministekcte voordeur.
En op de bank hun in plastick steentjes opgebouwde evenbeeld zagen zitten.
Ik bracht zes maanden door in een sanatorium.
Het duurde een maand voordat ik stopte de boterhammen in blokjes tot figuurtjes te stapelen.
En nog eens een maand later kon ik ook de hagelslag onaangeroerd laten liggen.
Al bleef de neiging er een afbeelding van te herschikken jarenlang aanwezig.
Inmiddels gaat het goed.
Ik woon in een fijn huis waar alleen een mozaïek op de muur in de badkamer aanwezig is.
Niets bijzonders. Grijstinten vierkante steentjes in willekeurige volgorde door elkaar geprikt.
Maar in de winkel liggen de eerste pepernoten.
Gewoon verschillende tinten nootjes willekeurig door elkaar in een zak bij elkaar gemixt.
Willekeurig terwijl als je ze op een bepaalde manier naast elkaar zou leggen, of stapelen, er in kleurschakering een prachtig relief mee gemaakt zou kunnen worden.
Van een Schimmel of een troep pieten op een dak.
En wat je niet met een paar dozen m&m's of smartlies kunt maken.
Ja ministecken, een prachtige hobby.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten