Goed voornemen

Goede voornemens?.

Ik doe zo weinig mogelijk aan goede voornemens.
Ik kan de modejaren nog af zien aan de fitness-trainingpakjes in de kast.
Een jaar of wat geleden was de modekleur oranje met bijpassend badstoffen hoofdband.
Handig om het zweet mee af te drogen na een paar uur cardiofitness.
 
Helaas..
Teveel spiegels in de fitnessruimte.
Elke keer weer die weerspiegeling van die niet te bedwingen Mount Everest boven mijn riem.
De enige plaats zonder spiegels, de bar.
Waar godzijdank ook nog andere dingen geserveerd worden dan energy drank.
"Doe mij effe een portie bitterbal en een bereklauw met pinda, schat.", terwijl ik met het hoofdbandje de kringen van mijn bier wegveeg.
Moest ik maar niet meer doen.
Sporten als goed voornemen.

S ‘ochtends naar Utrecht, de bloemenmarkt op het Janskerkhof.
Blijft wonderlijk dat de meeste bloemenverkopers mannen zijn.
Terwijl op mijn bloemenschool in al mijn klassen bijna alleen maar meisjes zaten.
Die moeten haast allemaal wat anders zijn gaan doen toen ze groot werden.
Hadden zich vast ook wat anders voorgenomen.

Drie bossen tulpen voor vijf euro.
Maar ik zoek naar rozen.
Het moeten witte zijn.
"Witte tulpen" probeert de verkoper.
Maar die passen niet in mijn te maken bruidsboeket.
De eerste weer in twintig jaar die ik moet maken voor een trouwlustige collega.
Daarbij zou geen van mijn voormalige klasgenoten voor tulpen kiezen in een bruidsboeket.
Te gewoontjes, te vergankelijk. En niet passend bij het meest gevaarlijke goede voornemen.
Nee, vastgelegd samenwonen doe je met rozen.
Tulpen zijn meer voor een weekendje weg.
Ik vind ze drie kraampjes verder.
Maagdelijk wit, met gemeen stekende doornen.

Het is pas 2 januari.
De weegschaal onder mijn voeten zegt dat het toch echt anders moet.
Ik neem mij voor dat de volgende weging vijf kilo minder moet aangeven.
Minder eten dus, als goed voornemen voor dit jaar.
En misschien de tussendoortjes laten staan.
Maar s ‘avonds is er erwtensoep.
Met stokbrood en kruidenboter.
En er liggen nog wat restjes vlees van het gourmetten van gisteravond.
Daarbij wat snel gemaakte eiersalade en een opgebakken worstje.
En dan zijn er ook nog de die ochtend meegenomen aardbeien.
Niet direct waarneembaar onder de slagroom en poedersuiker.
Maar heerlijk zoet en te voordelig aangeschaft om te laten liggen.

Ik breng die avond de weegschaal op het wiebelig vlieringtrapje naar de zolder.
En neem mij voor, volgend jaar... nog maar weer eens wegen.