Een aantal weken geleden kwam een dame met kind op de fiets ten val in het centrum van Woerden. Er gutste wat bloed op het ritme van haar hart uit haar been. Ik schoot als toevallige voorbijganger te hulp. En belde na kind onder de fiets vandaan bevrijd te hebben en eerste hulp te verrichten, 112. Het ziekenhuis is hemelsbreed een kilometer verwijderd. Maar hulp moest vanwege kosteneffectief saneren komen uit Leidsche Rijn en was pas 45 minuten na mijn telefoontje ter plaatse. Het was druk zo vertelde de 112 medewerker me. Dus het kon even duren.
De mevrouw bleef netjes liggen, het bloeden was gestelpt, en alles liep goed af. Maar het gaf me wel te denken. Wat als de bloeding wel slagaderlijke was geweest?
Vandaag strompelde mijn eega het huis binnen. Gestruikeld over haar veters bij het uitlaten van de hond. Plotseling ingrijpen bij de hond die een kat tegen kwam had haar op het asfalt gekwakt. Dikke tranen van de pijn en een hangend armpje aan de rechterkant.
Ik stond al met de snel keuzetoets voor 112 in de hand. Maar ze dacht een beetje zalf en rust met een handje paracetamol zou voldoende moeten zijn. Alleen kon de arm geen kopje meer vasthouden, zwaaien naar de buurman of billen vegen.
En om nou als mantelzorger zelf de was te gaan doen, en voor het eten te moeten zorgen.!
Daarbij de ramen dienen dringend gelapt.
Dus dezelfde zondag naar de huisartsenpost in Leidsche Rijn. Want het dichtstbijzijnde ziekenhuis is vanwege Sanering.......
Het ritje daarheen duurde een minuutje of 30. Enkel de patiënt mocht ge-mondkapt naar binnen. En de chauffeur diende buiten te wachten.
Gelukkig was er op 500 meter een McDonald’s in de buurt voor de chauffeur, om de 4 uur wachttijd te overbruggen met wat koffie. Want verder kon men enkel buiten staand of zittend op een van anderhalf meter stickers voorzien bankje, wachten tot de patiënt weer naar buiten zo komen.
Een ziekenhuis is er tenslotte niet om troost, onderdak en hulp te bieden en daarbij ook nog koffie te schenken.
Zes tot twaalf euro parkeergeld is een meer dan redelijk tarief.
Wat mij doet bedenken dat het natuurlijk allemaal nog veel efficiënter en kosteneffectieve kan. Namelijk door een heel, heel, heel groot megalomaan ziekenhuis voor heel Nederland in Limburg te bouwen. Ruimte zat en de grond kost er amper wat. Kunnen al die andere ziekenhuizen in Nederland dicht.
Vervolgens huisvesten we er duizenden artsen en verplegers.
Moet je er zijn dan duurt het even voor je op locatie bent.
Maar dan zetten we het wel zo op dat je bij aankomst direct aan de beurt bent.
Kost net zo veel tijd en is net zo effectief als naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis te rijden en wachten tot je aan de beurt bent.
Parkeren maken we er gratis.
En ach die ambulance die van ver moet komen. De haalde na 45 minuten dichtst bijzijnde locatie toch al niets meer uit.
Wat natuurlijk jammer is voor het slachtoffer, maar denk eens aan de kosten die we met zijn allen besparen.
Vind het nu al een goed plan.
Het bot blijkt gebroken. De kop welke in de kom gaat heeft een scheur. Zeven keer hetzelfde verhaal uitleggend verder wordt een mitella aangemeten.
Minimaal 3 weken rust.
Erg vervelend voor Anita natuurlijk.
Want nu moet ze met de andere arm de ramen lappen.
En alle andere huishoudelijke werkzaamheden verrichten.
Schat... er staat een koud biertje in de ijskast..
Zie je.. we redden het wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten