Bijzondere verrichtingen

Er is enige discussie.
Het deze week door zoonlief opgehaalde plastic rijbewijs moet direct de volgende ochtend in praktijk worden gebruikt.
Even heen en weer naar zijn werk in Utrecht.
In zijn eentje, had hij zo bedacht.
Gelijk maar even de vuurdoop in pap en mams nieuwe auto.
Onderweg smalle eenbaans paadjes met links en rechts van de weg diepe poldersloten, en daarna even het gaspedaal in op de snelweg waar tegenwoordig 130 gereden mag worden.
En Pap... zegt mijn jongste zoon met serieus gezicht.
"Eigenlijk wel zo handig als je even een derde setje sleutels bij laat maken."
"Kan ik er gelijk mee weg als ik hem nodig heb."
"Zit er genoeg benzine in?"

Ik tel rustig tot tien.
En herhaal dit een aantal keren.

Zullen we eerst samen even een stukje gaan rijden, opper ik.
Kun je even wennen aan het formaat van de auto.
Scheelt me wellicht een paar buitenspiegels.
En kan ik onderweg eerste hulp verlenen bij ondersteboven gereden bejaarden, kinderen of huisdieren.

Onderweg stopt hij langs het water keurig om tegemoetkomend verkeer langs te laten gaan.
Houd zich bijna tenenkrommend precies aan de snelheid en parkeert de auto in een vloeiende beweging tussen twee andere auto's in.
De auto slaat één keer af bij een stoplicht.
Hij start de auto rustig opnieuw, steekt zijn hand even op als excuus voor het achterliggend verkeer, en vervolgt zijn weg.
De rit verloopt verder foutloos.

Zullen we nog wat belangrijke bijzondere verrichtingen doen?, vraag ik.
Even de drive in bij MC Donalds proberen.
Precies bij de spreekpaal stoppen. Het juiste knopje gebruiken voor het neerlaten van het raampje.
Tussen de paaltjes de auto perfect gepositioneerd neerzetten voor het afhaalruitje.
En dan met 1 hamburger geklemd tussen de lippen met één hand schakelend het parkeerterrein op rijden.

Een vlekje ketchup op zijn jas.
Voor de rest.
Autosleutels komende maanden verbergen.