Zweden

Een goed voorbereid mens telt voor twee.
 
Volgende week op vakantie naar Zweden.
Maar wat weet ik van Zweden.?
Ik weet dat veel kinderen er Tommy of Anika heten.
Paarden over het algemeen wit zijn met zwarte stippen.
En ze kunnen er aardig voetballen.
Wat verklaart waarom er zoveel voor Nederlandse clubs spelen.
Ze hebben echter geen verstand van voetballen.
Wat verklaart waarom er zoveel voor Nederlandse clubs spelen.
 
Ze betalen er in Kronen. Wat me tamelijk lastig lijkt.
Die dingen prikken in je zak en zijn eigenlijk alleen nuttig op hoofden van koningen en prinsessen.
Daarbij loop je toch constant om te reken hoeveel euro zo'n kroon nou is.
Wat me voor die mensen daar zelf ook lastig lijkt

Ze eten er elke ochtend knäckebröd en elke avond rosti rondjes.
Wat op een gegeven moment toch moet gaan vervelen.
Je wil ook wel eens een keer zoiets als gehaktballetjes in tomatensaus.

Haast iedereen werkt er in een meubelfabriek, want anders kun je niet heel Europa voorzien van handig in elkaar te zetten meubeltjes.
En op de radio is de hele dag alleen maar Abba muziek.
Wat eigenlijk al flutmuziek was toen het uitkwam.
Al was ik wel heimelijk verliefd op Agnhetha.
Maar toen d'r tijd eigenlijk op alles wat blond was.
Oh ja ze hebben een vrije huwelijksmoraal.
Want Agnetha was met Benny en toen met Bjorn en Frida ook.
Stond in de bladen, dus het is waar.

Bjorn Borg maakt er nu onderbroeken. (Er heten er blijkbaar ook veel Bjorn)
En die worden veel door jongens gedragen hier in Nederland.
Ik kan tenminste overal het merkrandje boven de bilspleet van de laaghangende spijkerbroeken zien uitsteken.
Dus daar gaat het na het tennissen ook best goed mee.

Ik ga er gewoon Zweedse televisie kijken en als ik het niet kan verstaan zet ik teletekst 888 aan voor de ondertiteling.
Top uitvinding van mijnheer Philips waar ze in de hele wereld plezier van hebben.
Wel moet er drank mee. Want een biertje kost er zes euro.
Dus die vakantie is met twaalf sixpacks aan de buren verkocht zo weer terug verdiend.
En voor de rest laat ik me enorm verassen.
Al zal dat wel meevallen.
 Ik weet eigenlijk best wel veel van Zweden.

Sashimi

De vakantie is er om kennis te maken met andere culturen en eetgewoontes.
Vandaag was de Japanse keuken aan de beurt.
Sinds kort is er een Japans restaurant in de buurt geopend en de van Hestjes wilde eens wat anders.

Een plaatsje werd gereserveerd.
En de menukaart bekeken,

De Japanse keuken bestaat voornamelijk uit visgerechten.
De door mijn zoon bestelde cheeseburger met uitjes stond dus helaas niet op het menu.
Ook zijn tweede keus van Friet, frikandel speciaal met een schaaltje appelmoes was niet voorradig.
 
Iets anders moest worden uitgezocht en uit de onbekende dingen lijst op de kaart werden een verassingbox Sashimi en een verassingsbox Tempura gekozen.
In de tussen tijd werd er op de tafel een fles zwarte vloeistof neergezet.
Die bleek niet te drinken, veel te zout. En bestemd te zijn voor over de sashimi of tempura dingen.

Een Japans biertje werd besteld en dat bleek verrassend veel te lijken op de groene flesje van mijnheer Heineken.

De verassingsbox bestond uit vakjes met daarin plakjes vis of buisjes opgerolde rijst met stukjes groente.
Twee vurenhoutenstokjes werden meegeleverd als eetgerei.
Die verklaarde waarom Japanse mensen zulke kleine slanke mensen zijn.
En altijd hongerig.
 
Je krijgt namelijk amper wat binnen met een vurenhouten satéprikker als mes en vork.
Het beste werkte het nog om een rolletje te spietsen op een stokje.
Maar de rijst en maiskorrels waren amper te prikken.
En rond een uur of 11 sluit het restaurant.
Terwijl in onze bakjes op tafel en rondom ons in een straal van anderhalve meter nog allerlei door stokjes gelanceerd voedsel lag.

Gelukkig was de MC Donald tot 12 uur open.
Hadden de van Hestjes toch mooi een dubbele cultuurdag.
Eén uit Japan en één uit Amerika.
En het is nog maar de eerste dag van de vakantie.

Eentakt

In Brabant waren de kleuterklassen groot.
Honderdtwintig peutertjes in een klas bij het begin van het schooljaar was geen uitzondering.
Het was wel een eis dat een maand na het begin van het schooljaar elke kleuter in de klas fietsen kon.
De ouders haalden dan een fietsje van zolder.
Gingen de drukke stad in, zette hun peuter op de fiets en gaven het een duwtje richting de drukke verkeersader.
Een maandje later was de klas dan tot een normaal hanteerbaar aantal leerlingen teruggebracht.
Je leerde dus al snel zelfstandig fietsen.
Een brommer probeerde je op je zestiende te bemachtigen.
Het was het enige hulpmiddel voorhanden een meisje te versieren.
Ikzelf heb na mijn zestiende verjaardag nog menig keer rondgefietst met een spel kaarten vastgezet op de spaken omdat ik het geld voor een Zundapp motorfietser niet bij elkaar kreeg.
Het kittige imitatie geluid van een eentaktmotor bij het rondtrappen van de pedalen had echter weinig succes bij de meisjes.
Achteraf gezien kon het ook de oranje brommer helm geweest zijn die ik erbij op zette. Die maakt je haar namelijk enorm plat.

Een fiets met hulpmotor bestond niet.
Hier in het midden van het land kom ik ze inmiddels overal tegen.
E-Bikes.
In Brabant zie je niet.
Het Darwinisme is daar nog sterk aanwezig.
Een passerende bejaarde op fiets met hulpmotor wordt daar in het voorbijgaan met zachte hand het kanaal ingeduwd.
Op een fiets verwacht men daar dat je zelfstandig de pedalen rond beweegt.
Er worden ook nog gewoon wielerwedstrijden georganiseerd voor honderdjarigen.
De hel van het zuiden. De beruchte afstand van Berkel-Enschot naar Tilburg Noord wordt elk jaar nog door een paar duizend honderdjarige deelnemers gereden.
De koers is zo'n 4,8 kilometer lang en duurt anderhalve dag.
Met name de muur van West eist elk jaar weer slachtoffers.
Het viaduct met een stijgingspercentage van 0,025 procent blijkt toch altijd weer een lastig te nemen hobbel in het parcours.
Maar de hoofdprijs drie klapzoenen van Tilburgs mooiste dochters, een maand lang tafeltje-dekje, een krat Schrobbelaer kruidenbitter en een museumjaarkaart voor een gratis bezoek aan het textielmuseum blijkt elk jaar weer een uitstekende motivator.
Dit jaar was de winnaar Willem van Esch.
De honderd-en-zes jarige deelnemer nam zijn prijs zittend op zijn Union fiets met terugtraprem in ontvangst.
Het lukte niet om af te stappen.
Na ontvangstnamen van drie klapzoenen van Tilburgs topmodel Kitje Oskam is hij met lichte hartklachten opgenomen in het ziekenhuis.

Vanochtend uit nostalgische overwegingen met twaalf wasknijpers mijn spaken voorzien van een spel kaarten.
Veel bekijks, maar fijne herinneringen komen naar boven terwijl ik door Kameriks polder fiets.
Een bejaarde dame op een omafiets zonder hulpmoter passeert me.
En even lijk ik weer thuis in Brabant.

Prinses

Vroeger vingen we ze met een emmer aan een touwtje.
Kikkers.

Het was in de tijd dat je nog korte broeken droeg en voor niets wat leefde angst had.
De grote groene waren het lastigst. Zo gauw je met je emmer in de buurt kwam konden ze alle kanten op gaan springen.
In tegenstelling tot de padden.
Een pad vangen was geen prestatie.
Het waren lelijke beesten die amper bewogen.
En dan die wratten.
Als beginnende puber een voorbode van de jeugdpuistjes plaag die nog komen zou.

Marieke die vanaf haar geboorte blind was en braille kon lezen zei dat ze eens een heel verhaal op de rug van een pad had gelezen.
Dat er op die pad zijn rug stond gebobbeld dat er een verborgen prinses in zat die tevoorschijn zou komen als je zijn rug zou likken.

Maar daar trapte we niet in.
Een ieder wist dat er alleen magie in de groene kikkers zat.
Prachtige prinsessen kwamen daar soms uit als je ze zoende.
Al waren er ook veel kikkers bij die kikker bleven.
Ze waren ook niet altijd mooi die prinsessen.
Soms kwam er een pedant lelijke prins uit gezoend.
Maar daar mocht Marieke dan verder mee kussen.
Die zag die lelijkheid toch niet.

Nog een hele tijd leuk gezoend met zo'n prinses uit een kikker.
Ze mocht ook mee naar huis voor een boterham.
Maar ja. Er blijft toch een beetje een slootjeslucht omheen hangen.
En mijn moeder vond ze niet fris..
Dus na een paar dagen heb ik haar maar teruggezet.

Zat er vanmiddag één op de rand van de vijver.
Magisch groen met zwarte stippen.
Maar het bleef een kikker zelfs na wat tongen.