Rijkspostspaarbank

Iedereen wil graag rijk zijn.
Bij sommige gaat dit vanzelf. Hun vader is Baron, grootindustrieel of circusdirecteur.
Maar mijn moeder had de huishoudschool gedaan en mijn stiefvader studeerde.
De verdere opa's en oma's en hun ouders dan weer, werkte met hun handen, kregen een eerlijk loon maar bereikte nooit de status van multimiljonair.
Mijn wieg kwam dus derdehands van een tante die reeds uit de kinderen was.
En we woonden bij mijn geboorte tijdelijk elders in.

Gelukkig was daar de rijks-post-spaarbank.
Opgericht vanuit de overheid om de mensen te helpen met een gratis spaarrekening.
En om de kinderen te helpen een spaarzaam leven te leiden kreeg je als kind bij het openen van een spaarrekening een spaarbankboekje met een eerste inleg van twee-gulden en vijftig cent.
Om te zorgen dat je dat niet gelijk ging verbrassen mocht je het pas na je veertiende levensjaar opnemen.
Nu klinkt dat nu als een belachelijk laag bedrag.
Maar toen ik tien jaar oud was kregen we wekelijks van mijn moeder een dubbeltje om vrij uit te geven.
Van die tien cent kon je bij de Aral benzinepomp een ijsje kopen of zelfs een rolletje drop.
En als je echt decadent wilde doen kocht je er 5 Belga kauwgums van.
Die waren met vijf tegelijkertijd in je mond niet te kauwen maar je blies er wel een bel mee van een meter doorsnede.
Een bezoek aan de kapper bij het klappen van de blaasballon was daarna vereist.

Van de week vonden ik en mijn zussen het vergeten boekje van de rijks-postspaarbank.
Het is nog geldig want de rijks-postspaarbank was overgegeaan in de postbank welke weer overgegaan was in de ING bank.
De eerste inleg van mijn spaarbankboekje was gedaan op 24 mei 1963.
Een maand na mijn geboorte.
En dit was tevens de laatste inleg.
Toch maar even snel uitgerekend wat met rente op rente na 54 spaarjaren nu eigenlijk de huidige waarde is.
Tenslotte weet je nooit of je toevallig zonder het te weten ongemerkt dankzij de banken en rijksoverheid een kapitaal opgebouwd hebt.

Ik zal jullie niet vermoeien met de op internet gevonden rekenformule maar na een halfuurtje rekenen komt de huidige waarde neer op een totaalbedrag van afgerond 10 euro.
Dat zou iets meer geweest zijn als de gulden niet ergens 1993 overgegaan was in de euro.
Ik ben er gelijk mee naar het plaatselijk bankkantoor gegaan.
Ongeveer 85 kilometer van mijn woonplaats vandaan want alle filialen waren in de loop der jaren pin automaten geworden.
En daar kreeg ik na wat heen en weer gebel. Een handtekening en veel vragende blikken het bedrag op mijn ING rekening gestort.

Op de terugweg naar huis heb ik er bij de plaatselijke benzinepomp, 2 ijsjes een rolletje autodrop en een sportlife kauwgom van gekocht.
Met mijn pinpas.
Het lukte onderweg in de auto niet een fatsoenlijke bel van de kauwgum te blazen.
Maar het gaf een rijk gevoel.