Schrootjes

Ik zeg schrootjes.
Lekker met veel kiertjes tussen elke plank.
Die je niet met een rollertje verver kan.
Maar lekker met een kwast.
En dat dan op een amulinium keukentrapje.
Een hééééééééél plafond vol.
Met verf die al smeer je het pindakaas dik.
Nog niet in 1 keer dekt.
Maar druppend. Op je hoofd of op je brillenglas.
Dat weggeveegd de kamer mistig maakt.
Zodat je in de spiegel je hoofd met een wazig petje op ziet.
Een petje in de kleur van de verf.
Sneldrogende verf.
Had ik niet op toen ik begon met verven, dat petje.
Dat kleurt bij mijn witte hoogglanzende oren.

Even naar de stad.
Een flesje terpentine halen.
En een schaar.