Rondvaartboot

Op mijn zestiende kocht ik samen met een vriend een tienertoer kaart van de NS.
 
Een tienertoer kaart betekende een hele week onbeperkt reizen met de trein.
Dus prikten we op de kaart het verste treinstation in Nederland.
Het verst gelegen station in het zuiden was dat van Venlo.
En daar ging dus de eerste reis naar toe.
Gewoon instappen en wapperen met je kaart naar de conducteur.
Die zag dat gelijk. Wereldreizigers. En gaf dan een simpel knikje naar onze opgeheven kaart.

Venray was een slapend provinciestadje met een frietkraam en een café.
Verder niets te beleven dus we waren snel verveeld.
Maar wellicht was in Den Helder meer te doen. En het was volgend mijn aardrijkskunde les de verst gelegen noordelijke plaats met een station.
We zouden die NS eens laten merken dat ze ons een vrij reizen kaart verkocht hadden.
 
Den Helder was een grote plaats maar het in Venray aan ijs en patat uitgegeven zakgeld bracht ons niet verder dan de omgeving rond het station.
Rond vijf uur waren we dus weer thuis voor het avondeten.

De volgende dag hadden we wat beter voorbereid. Dit keer ging de reis naar Amsterdam.
We hadden bij het VVV al wat informatie ingewonnen.
In Madam Tussaud stonden wassen beelden van beroemdheden en bij rederij Kooij kon je een rondvaart maken door de Amsterdamse grachten.
Een kaartje was met vertoon van een tienertoer kaartje maar 1 gulden vijftig. Wel werd ons op het hart gedrukt de tas met kadetjes fototoestel en portemonnee goed te bewaken. Amsterdam zat namelijk vol ongure types die aasde op je geld en je kadetjes.
Wij hadden niks met een wassen minister Lunz of filmster Marlyn Monroe. Daarbij kon je niet echt onder haar opwaaiende jurk kijken.
Er bleef steeds een hand hinderlijk het laatste stukje rok voor opwaaien behoeden.
Daarnaast stond er een suppoost zestienjarige jongetjes hun nieuwsgierigheid af te nemen.
 
We vonden ze eigenlijk ook slecht lijken, die wassen beelden.
Mick Jagger stond te dicht bij een warme lamp en had een druipend oog en een hangende wang.
Daarnaast was het verboden de zelf meegebrachte kadetjes daar op te eten.
Op onze hoede voor gespuis aten we ze dan maar op bij het standbeeld op de dam
Naast vriendelijke maar arme mensen die hun sigaret met elkaar moesten delen.


Bij rederij Kooij hadden ze lange boten met raampjes. We schoten onderweg varend onze wegwerpcamera vol.
De gids vroeg waar we vandaan kwamen en waar we geweest waren. En we vertelden van Venray en Madam Tussaud.
En Marilyn die voorbereid was op het Hollandse klimaat.
Ach jochies zei de gids. Als je daar voor komt ken je beter een paar straatjes verder wandelen.
Wat verderop zit de rose buurt.

Maar hoe we ook zochten we konden alleen gewone buurten vinden.
Met nergens roze muren. Wel vriendelijke dames achter het raam, die bij het voorbijgaan op de ramen klopte. Goed verwarmde huizen ook want ze liepen allemaal rond in hun wolletjes. Maar misschien hadden ze geen geld om truien te kopen.

Bij de bijenkorf kochten we een zak drop voor onze moeders.
We wilden namelijk de volgende dag naar den Haag.
En ze vonden Amsterdam al eng. Laat staan den Haag waar die criminele Ministers en Politici wonen.

Vandaag was ik er weer. In Amsterdam.
Met de bedoeling na 35 jaar weer een rondvaart te maken.
Dezelfde rederij. Dezelfde boot. En volgens mij dezelfde gids met 35 jaar oude grappen.
Wel jammer dat het regende.
Anders had ik met mijn lief een broodje op de dam gegeten, met uitzicht op Madam Tussaud en de bijenkorf.