Tattoo

Een tattoo, ik moet een tattoo.
Waren ze vroeger nog voorbehouden aan zeevarenden en criminelen.
Tegenwoordig heeft iedereen ze.
Natuurlijk kreeg je vroeger bij de kauwgom nog wel eens plakplaatjes.
En kon ik op zes jarige leeftijd met een anker op mijn bovenarm prima doorgaan voor matroos.
 
Maar het was toch niet hetzelfde.
Daarbij was mijn moeder altijd in de buurt, om in de woensdag of zaterdagavond wasteil de ankers van mijn arm te boenen.

Inmiddels zie ik ze overal om heen.
Vrouw en kindernamen geëtst op bovenarmen van vaders.
Kleurige geweien boven bilspleten van jonge en oudere dames.
En rijtjes doorgestreepte meisjesnamen bij ervarener jongens.
 
Een tatoeage is natuurlijk voor altijd.
Dus je moet goed nadenken voor je zo'n ding laat "zetten".
Daarbij is de positionering belangrijk.
De naam van je vrouw of je vriendin op het voorhoofd laten etsen houd in ieder geval, bij scheiding, de barkruk van het vrijgezelle café rond je leeg.
Maar in de binnenkant van je hand je pincode of Facebook wachtwoord laten graveren kan reuze handig zijn.
 
Je kunt hem natuurlijk laten zetten op een plek waar verder niet veel mensen hem zullen zien.
Of iets ludieks op een plaats die juist veel mensen kunnen zien. Een grasmaaiend mannetje op de kale plek op je hoofd of iets dergelijks.
Chinese tekens zijn ook altijd leuk.
Tot in China aangekomen de naam van een pak rijst op je bovenarm blijkt te prijken.
Zoiets als het woord "bruine boterham" getatoeëerd te zien op de bovenarm van een Japanner.
 
Nee ik denk dan ik het simpel ga houden.
Simpel maar doeltreffend.
Ik zat zelf te denken een paar wijd geopende ogen op mijn oogleden te laten tatoeëren.
Kan ik rustig even een uiltje knappen na een nachtje doorhalen, op het werk.