Het heeft vannacht wel vier graden gevroren.
En ik ben in alle vroegte de laatste meters van de moestuin aan het spitten.
De bovenste drie centimeter van de omgewoelde aarde is bevroren wit.
Het steekt schril af tegen de kleur van het roodborstje dat rondscharrelt om wat van de omgewoelde insecten op te pikken.
Ik steek een opgediepte veenmol doormidden.
Ze zijn in winterslaap en ik heb er zeker al zo'n dertig bij het ontwaken de kop afgehakt.
Dat klinkt barbaars maar het zijn moeder natuur lelijkste insecten die behoorlijk schade aanbrengen in de tuin.
Menig aardappeloogst hebben ze al voorzien van gaten.
Ik vond er eens twintig onder een stoeptegel naast de worteltjes.
Bliksemsnel bewegen ze zich door gegraven gangetjes in de aarde.
Ik ving er slechts een paar en oogstte die zomer gewokkelde wortels.
Intussen zijn er thuis twee Disney Frozen puzzels gearriveerd.
Via Marktpaats gekocht, dus ze moeten even gecontroleerd.
Vijfenzestig stukjes per legpuzzel. Dat kosten opa en oma nog best wat moeite om met de gelegde stukjes hetzelfde te krijgen als het plaatje op de doos.
We sturen een puzzel per post naar Amsterdam.
De ander blijft achter voor oppas en logeerbezoek.
Twee dagen later krijgen we een foto opgestuurd.
Een kiekje van een bijna volledig gelegde puzzel naast een lachend kleinkind.
Met aan het eind van haar wijzende vinger een gaatje in de ouzzel.
Een stukje ontbreekt.
We leggen de andere puzzel opnieuw, want hij is vast in de verkeerde doos gegaan.
Vinden hem niet en zoeken verder.
Dat zoeken gebeurt de laatste tijd vaker.
Zoon Jasper gaat een weekje naar Noorwegen om te ijsvissen, langlaufen, sleehonden trektochten te maken en vakantie te vieren.
Vanwege zijn diabetes misschien toch handig die SOS ketting die we met sinterklaas gaven in te vullen en te gaan dragen.
Zijn moeder mag het briefje bedoeld voor het medaillon aan de ketting invullen, want alles door onze kinderen geschreven wat niet uit een printer komt is onleesbaar.
Onze kleindochter vind de SOS ketting ook prachtig.
Ze wil hem graag omhouden naar Amsterdam, maar dat vinden opa en oma niet goed.
Hij is van Jasper. En hij staat hem ook heel mooi. Dus....
Als we het briefje die avond in de hanger willen stoppen is de ketting zoek.
Bankkussens worden verwijderd, tafels en kasten verschoven maar de ketting blijft onvindbaar.
Amsterdam wordt gebeld om kindernekjes te controleren op aanwezigheid van glimmende juwelen.
Maar nee... de ketting blijft zoek.
We vinden wel het ontbrekende puzzelstukje.
Naast een kattenspeeltje onder de bank.
Bij het volgende bezoek van onze kleindochter geven we het puzzelstukje mee.
Ze trekt zoals altijd bij binnenkomst haar witgestipte rode laarzen aan.
En trekt er weer een uit.
Haar hand gaat in de laars en er komt een SOS ketting uit.
Oma... kijk... mag ik hem om?.
