Onze vorige hond werd zo'n 17 jaar oud.
We kregen haar als pub.
In mijn geheugen gaf ze direct na aanschaf aan wanneer het tijd was om naar buiten te gaan.
En viel ze diep in slaap na het laatste rondje door de wijk.
Aan de lijn liep ze voorbeeldig naast ons.
En losgelaten kwam ze direct aangehold bij het roepen van haar naam.
Ik heb een folder over Alzheimer aangevraagd.
Want blijkbaar heeft mijn geheugen een paar stapjes overgeslagen.
Het mensje pakt me steeds op en zet me buiten.
Net als ik plassen wil.
Buiten is leuk en ik loop een kwartiertje te scharrelen.
Zit achter een ding aan wat van bomen valt.
En proef van elke plant die er staat wat stukjes.
Als we weer binnen zijn kan ik eindelijk plassen.
Pfoei, gelukkig ik had al best een volle blaas.
De mensjes bewegen raar.
Ze schuifelen door het huis.
Elke keer als ze hun vleesklompen voeten optillen probeer ik eronder te kijken.
Waarna ze rare bewegingen maken om niet op mijn staart te gaan staan.
Ze moeten blijkbaar nog een beetje leren lopen op hun poten.
Gebruik dan ook die andere twee erbij.
Hondenspeeltjes zijn leuk. Maar wat moet je er als beest mee.
Veters, dat is je ware.
Vrolijk springende touwtjes die langer worden als je eraan trekt.
Ze lopen jaloersmakend altijd perfect met de mensjes mee.
Als ze stil staan zal ik ze eens leren.
Daarstraks stonden er een paar zonder mensjes erin op de mat.
Ik heb een kwartiertje op ze lopen kauwen.
En nu zijn het er vier.
Buiten lopen is leuk.
Dat touw om mijn nek is wat hinderlijk.
En de mensjes lopen te langzaam.
Ik probeer het tempo aan te voeren door ze voort te trekken.
Maar ze zijn veel te zwaar.
Ik pas mijn tempo maar een beetje aan.
Het duurt wel lang, want ik moet eigenlijk poepen.
Maar het regent.
Dus ik wacht wel tot we weer binnen zijn.
Binnen zitten nog twee andere beesten.
De één is zwart met wit en de andere wit met zwart.
Ze lopen over meubels en kunnen belachelijk hoog springen.
Ik blaf ernaar als er één op de bank zit.
Kom dan.. speel met me.
Maar ze kunnen alleen maar rennen en springen.
Nutteloze speelkameraadjes.
Net gaf er één me een tik.
Terwijl ik alleen maar spelen wil.
Ik zoek de mensjes wel weer op.
Die liggen te slapen. In het donker.
Zonde, want ik heb zin om te spelen.
Wacht maar ik blaf wel even, net zo lang tot er één me komt halen.
Ah daar heb je er al één.
Harige benen op blote voeten schoenen zonder veters.
Niet zo veel haar als die van mij,
Kom dan gaan we lekker spelen.
Maar eerst nog even hier een plas..
We kregen haar als pub.
In mijn geheugen gaf ze direct na aanschaf aan wanneer het tijd was om naar buiten te gaan.
En viel ze diep in slaap na het laatste rondje door de wijk.
Aan de lijn liep ze voorbeeldig naast ons.
En losgelaten kwam ze direct aangehold bij het roepen van haar naam.
Ik heb een folder over Alzheimer aangevraagd.
Want blijkbaar heeft mijn geheugen een paar stapjes overgeslagen.
Het mensje pakt me steeds op en zet me buiten.Net als ik plassen wil.
Buiten is leuk en ik loop een kwartiertje te scharrelen.
Zit achter een ding aan wat van bomen valt.
En proef van elke plant die er staat wat stukjes.
Als we weer binnen zijn kan ik eindelijk plassen.
Pfoei, gelukkig ik had al best een volle blaas.
De mensjes bewegen raar.
Ze schuifelen door het huis.
Elke keer als ze hun vleesklompen voeten optillen probeer ik eronder te kijken.
Waarna ze rare bewegingen maken om niet op mijn staart te gaan staan.
Ze moeten blijkbaar nog een beetje leren lopen op hun poten.
Gebruik dan ook die andere twee erbij.
Hondenspeeltjes zijn leuk. Maar wat moet je er als beest mee.
Veters, dat is je ware.
Vrolijk springende touwtjes die langer worden als je eraan trekt.
Ze lopen jaloersmakend altijd perfect met de mensjes mee.
Als ze stil staan zal ik ze eens leren.
Daarstraks stonden er een paar zonder mensjes erin op de mat.
Ik heb een kwartiertje op ze lopen kauwen.
En nu zijn het er vier.
Buiten lopen is leuk.
Dat touw om mijn nek is wat hinderlijk.
En de mensjes lopen te langzaam.
Ik probeer het tempo aan te voeren door ze voort te trekken.
Maar ze zijn veel te zwaar.
Ik pas mijn tempo maar een beetje aan.
Het duurt wel lang, want ik moet eigenlijk poepen.
Maar het regent.
Dus ik wacht wel tot we weer binnen zijn.
Binnen zitten nog twee andere beesten.
De één is zwart met wit en de andere wit met zwart.
Ze lopen over meubels en kunnen belachelijk hoog springen.
Ik blaf ernaar als er één op de bank zit.
Kom dan.. speel met me.
Maar ze kunnen alleen maar rennen en springen.
Nutteloze speelkameraadjes.
Net gaf er één me een tik.
Terwijl ik alleen maar spelen wil.
Ik zoek de mensjes wel weer op.
Die liggen te slapen. In het donker.
Zonde, want ik heb zin om te spelen.
Wacht maar ik blaf wel even, net zo lang tot er één me komt halen.
Ah daar heb je er al één.
Harige benen op blote voeten schoenen zonder veters.
Niet zo veel haar als die van mij,
Kom dan gaan we lekker spelen.
Maar eerst nog even hier een plas..
